________________
आगम
(४२)
प्रत
सूत्रांक
[१५...]
गाथा
॥२७८
३३४||
दीप
अनुक्रम [२९४
३५० ]
"दशवैकालिक" - मूलसूत्र-3 (निर्युक्तिः + भाष्य | + चूर्णि:)
(निर्युक्तिः+|भाष्य|+चूर्णिः)
अध्ययनं [७], उद्देशक [-] मूलं [१५] / गाथा: [ २७८-३३४/२९४-३५०] निर्युक्तिः [ २७१-२९३ / २६९-२९२], आष्यं [६२...] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलिता: आगमसूत्र [ ४२ ], मूलसूत्र [०३] “दशवैकालिक" निर्युक्तिः एवं जिनदासगणि-रचिता चूर्णि:
-
श्रीदशवैकालिक
चूर्णी.
॥२६२॥
-
पगारेण जुत्तो, तमेरिसं संजयं साधुमालवेज्जा, किंच- 'देवाणं मणुआणं च०' ।। ३२७ ।। मिलोगो, तत्थ देवाणं देवासुरसंगा मो मणुयाणं जहा रायादीणं, तिरियाणं जहा गोमहिसकुक्कडलावगादीणं, एतेसि बुग्गहे समुप्पण्णे, तत्थ बुग्गहो णाम बुग्गहोत वा विवादोति वा कलहोति वा एगट्ठा, एयंमि बुम्गहे बट्टमाणे ण वट्टद एवं बोतुं देवा जयंतु मा वा, एवं मणुस्सेसुवि अनुयो राया जयतु मा वा एवमादि, तहा तिरिएस एसो महिसो जयतु मा वा एवमादि, तत्थ अनुयाणं जतो होउति भणिए अणुमइए दोसो भवति, तप्पक्खिओ वा पओसमावज्जेज्जा, अओ एरिसं मासं णो वएज्जा, किंच- 'वाओ वुद्धं च सीउण्हं० ॥३२८॥ सिलोगो, तत्थ पमतो मणेज्जा, जहा जह बाओ वाएज्जा तो सुंदरं दोउति णो वदेज्जा, किं कारणं १, जम्दा अणिट्टवाओ णाम सोवघाओ होज्जा, रुक्खादिभंगो वा होज्जा, एवमाई दोसा भवंति, बुट्टेगवि पिपीलिगादि विषासेज्जा, उण्हजोणिओ वा वणप्फइ कुहेज्जा एवमादि, सीएण तिरियावि मणुयावि पायसो परिताविज्जंति, अगणि वा उज्जालेज्जा एवमाई, उण्हेणवि तिरियमणुवाणं परितावणादि दोसा भवंति खेमेऽवि चोरसेवगादीणं अंतराइयदोसा भवंति एते य निन्भया तेसु कम्मेसु पवचमाणा एगिंदियाईणं भयङ्करा भवति, घातेऽवि संनिचयकारिणो वाणियगा पीलिज्र्ज्जति, ण य एताणि तस्स वयषेण मति, मोतृणं अतिसयपयत्ते, इतरस्स केवलं भवंतस्त्रवि दोसा भवंति । किंच 'तहेव मेहं व नहं व माणवं० ॥ ३२९ ॥ सिलोगो, तहासक्षे पुण्वभणिओ, एवसो पायपूरणे, मेहं णभं माणवं एतेसि तिन्हवि अम्णतरं नो अदेवं देवचे आलवेज्जा, तत्थ मेहं समुप्पनं दण ण एवं वदेज्जा-समुण्णतो देवो परिवसइ वा देवाइ, एवमादी, णभं आगासं, तमत्रि ण एवमालवेज्जा, तहावि रामादीवि माणवो ण देवो यत्तव्यो, किं कारणं ?, तत्थ मिच्छतथिरीकरादि दोसा भवति, तत्थ मेदमेवं आलवेज्जा, समुच्छिओ
[267]
भाषा
धिकारः
॥२६२॥