________________
ઢાળ સાતમી
(સિદ્ધગિરિ ધ્યાવો ભવિકા - એ દેશી.) વિશ્વતણી જે સૃષ્ટિ કરતો, બ્રહ્મા એહવું નામ ધરતો, લાલન! નામ ધરં તો; ભવ ઉદ્દે ગ , લહી વનમાંહી, પંકજભૂ તપ કરતો ઉછાંહી, લાલન કરતો! ઉછાંહી. ૧ અઢાર કોડી વરસ તપ કરતાં, ગયા પ્રજાપતિ કાનન ફરતાં, લાલન! કાનન ફરતાં; ઇણે અવસર તિહાં ઇદ્ર વિમાસે, નિજ ઇન્દ્રાણીને આગળ ભાસે, લાલન! આગળ ભાસે. ૨ બ્રહ્માનો તપ આવો હરાવી ઇમ નિસુણી ઋષિ પાસે તે આવી, લાલન! પાસે તે આવી; પૂર્વ તણી પરે નાટિક માંડી, ચૂકાવ્યો ઋષિ ધ્યાનને છાંડી, લાલના ધ્યાનને છાંડી. ૩ બ્રહ્મા તૂઠો કહે વર માગો, સુરસુંદરી કહે સાહિબ જાગો, લાલન! સાહિબ જાગો; છાગ સુરા અમને આદરિયે, કહે પ્રજાપતિ એ ન ઉચ્ચરિયે, લાલન! એ ન ઉચ્ચરિયે. ૪ તુમ સંસર્ગ લગે તપ જાયે, ઋષિને છાગનો વધ ન કહાયે, લાલન! વધ ન કહાયે; પણ એ મદિરા પાણી સરીસી, તિરે તુમ વચનથી અમો આદરશી, લાલન! અમો આદરશી. ૫ મદિરાપાન કર્યો - ઋષિ રણિયો. બુભક્ષાવશે છાગને હણિયો, લાલન! છાગને હણિયો; સુરાંગના સહ કીધી ક્રીડા,
સુખ સાંસારિક મૂકી તે બ્રીડા લાલન! મૂકી તે બ્રીડા. ૬ (મહાસતી શ્રી સુરસુંદરીનો રાસ)
