________________
એને વાર ન લાગી. એથી એક વાર બરાબરનો પાઠ ભણાવવાની મુરાદ સાથે એક ડબ્બી ડામરના હાથમાં સોંપીને ભીમદેવે કહ્યું કે, આ ભેટયું રાજા ભોજને પહોંચાડવાનું છે. તેમજ એઓ ભરી સભામાં આવે ખોલે, એવી મારી અગત્યની સૂચના પણ આપવાની છે.
ડામરના મનમાં થયું કે, શું આ એક ભેટશું પહોંચાડવા માટે મારે જવાનું ! પણ રાજાની સામે શું બોલાય ! ડામર દિવસોની મુસાફરી કરીને અંતે ધારાનગરીમાં પહોંચ્યો અને ભરી સભામાં ભીમદેવે પાઠવેલા એ ભેટણાને ભોજના હાથમાં મૂકતાં એણે કહ્યું કે, મહારાજ ! ખાસ આ ભેટશું આપવા જ હું આવ્યો છું. ગુર્જરેશ્વરે ખાસ જણાવ્યું છે કે, ભરી સભામાં જ આ ભટણું ખોલવું!
આખી સભાની આંખ એ ભેંટણા તરફ ચોંટી ગઈ. રાજાએ ભેટછું ખોલ્યું, મખમલના બંધનમાં વીંટળાયેલી એક સુવર્ણ-ડબ્બી જોઈને સૌનું કુતૂહલ ઓર વધી ગયું કે, અંદર શું હશે ? રાજાએ પણ આશાભર્યા અંતરે એ ડબ્બી ખોલી, તો ડબ્બીમાં ભરેલી રાખ કપડાં ઉપર પડતાં એઓ એકદમ ઝંખવાણા પડી ગયા, સભામાં ક્રોધ વ્યાપી ગયો. શૂરાઓએ તલવાર તાણીને કહ્યું : ડામર ! આ તે કંઈ મુજરો છે કે મશ્કરી ? ગુર્જરાધિપતિ આવી મશ્કરી કરે, એવી શક્યતા ઓછી છે. માટે તમારું જ આ અડપલું હોવું જોઈએ.
ભોજની આંખમાં પણ આગ ભભૂકી રહી હતી. એઓ બોલ્યા : ગુજરાતને હમણાં ઘણા ઘણાએ છાપરે ચડાવ્યું છે. એથી ગર્વિષ્ટ બનેલું ગુજરાત માલવાની આવી મશ્કરી કરીને સ્વનાશ નોતરવા બેઠું હોય એમ લાગે છે : રાજાએ તો આવી મશ્કરી કરી, પણ ડામરનો પણ આમાં હાથ લાગે છે, નહિ તો એ આવું ભેટશું આપવા માટે જ અહીં આવવાની વાત સ્વીકારે ખરો?
ડામરની આંખમાંય ઊંડે ઊંડે આશ્ચર્ય હતું. છતાં થોડી જ પળોમાં પરિસ્થિતિનો તાગ પામતાં એને વાર ન લાગી. એને થયું કે, મને
૧૯૨ % આબુ તીર્થોદ્ધારક
