________________
તેમજ ઉગ્રવિહારી હતા. આર્ય મહાગિરિજીએ વિચ્છેદ થયેલ જિનકલ્પની તુલના કરીને આત્મસાધનાનો અનુપમ આદર્શ સ્થાપ્યો. એ અવસરે સંઘ-સંચાલનની જવાબદારીઓ આર્યસુહસ્તિસૂરિજીએ અદા કરી.
જ્યારે મગધ ઉપર સમ્રાટ અશોકનું રાજ્ય ચાલતું હતું. ત્યારે એકવાર આર્ય સુહસ્તિસૂરિજી કૌશાંબીમાં વિચરતા હતા. આ વખતે દેશ પર ભયંકર દુકાળનાં ઓળાં ફરી વળ્યા હતા. છતાં સંઘ જૈન શ્રમણોની અદ્ભુત ભક્તિ કરતો હતો. એકવાર મુનિઓ ગોચરી લઈને પાછા ફરતા હતા, ત્યાં જ એક ભિખારીએ એમને વિનંતી કરી કે, ભગવન્ ! આપને તો આ જૈનો બોલાવી-બોલાવીને ઘણું આપે છે. હું દિવસોનો ભૂખ્યો છું. એથી આપની આ ભિક્ષામાંથી મને થોડુંક આપશો, તો હું આપનો મોટો ઉપકાર માનીશ !
મુનિઓએ શાંતિથી કહ્યું : આ ભિક્ષાની માલિકી તો અમારા આચાર્યદેવની ગણાય ! માટે તમે એમની પાસે આવો અને માંગણી કરો. ભિખારીને આશા બંધાઈ, એ મુનિઓની સાથે આર્ય શ્રી સુહસ્તિસૂરિજી પાસે આવ્યો. ઊડું ઉતરી ગયેલું પોતાનું પેટ બતાવીને એણે ખાવાનું આપવા વિનંતિ કરી. આચાર્યદેવ વિશિષ્ટ જ્ઞાની હતા. એથી ભિખારીના આ જીવમાં છુપાયેલું ભવ્ય ભાવિ નિહાળીને એઓએ કહ્યું : આ ભિક્ષાના અધિકારી તો જૈન શ્રમણો જ ગણાય !
ભિખારીને તો ગમે તે રીતે ભૂખનું દુઃખ દૂર જ કરવું હતું. એણે સાધુપણું સ્વીકાર્યું. દિવસો પછી ખાવા મળતા એણે આકંઠ-ભોજન કર્યું. એ જ રાતે એ રંક મુનિની તબિયત બગડી. અજીર્ણ-અશુચિકા જેવા રોગોને કારણે વેદનાનો વેગ પણ વધ્યો. પરંતુ પોતાની સેવામાં સજ્જ મુનિઓ અને ભલભલા શ્રીમંતોને જોતા જ એ રંક મુનિ મનોમન વિચારી રહ્યા : ધન્ય છે જિન શાસનને કે, જ્યાં મુનિ-જીવનનો આટલો બધો મહિમા છે, મેં તો માત્ર પેટ ભરવા જ સાધુપણું સ્વીકાર્યું છે, તોય આટલો બધો પ્રભાવ હું અનુભવી શકું છું. તો જો આત્મકલ્યાણ માટે આવું સાધુજીવન સ્વીકારું. તો મારો બેડો પાર થયા વિના ન રહે ! એ
~~~~~ મહારાજા ખારવેલ
૫૦
NNNNNNI
