________________
હા.” શ્વેતકણેરની સોટી ઉઠાવતાં મુનિએ કહ્યું.
મુનિએ શ્વેત કણેરની સોટી ચોમેર વીંઝી અને વિખરાઈને વિખૂટી પડી ગયેલી એ બધી જ ડાળો પાછી વૃક્ષ પર સંધાઈ ગઈ, જાણે લોહચુંબકના આકર્ષણે લોઢું ખેંચાયું !
સેનાપતિ, મુનિની માંત્રિક-શક્તિને મનોમન નમી પડ્યો ! મુનિ સાવધાનીનો સંદેશ પાઠવતાં બોલ્યા :
“મારા તરફથી ખેંગારને કહેજો કે, મુનિ બળભદ્ર સંદેશ પાઠવ્યો છે કે, શરીરનાં રોમ રોમને થર થર ધ્રુજાવતી આ વેદનાથી મુક્ત થવું હોય, તો જૈન ધર્મની શરણાગતિ સ્વીકારવા સજ્જ બનો. એના સિવાય દેવલોકથી ધનવંતરીને નીચે ઉતારશો તોય રોગમુક્ત નહિ બની શકો.”
વિશ્વાસે નિઃશ્વાસ લીધો ! વિરાટ સેનાએ પીછેહઠ કરી. સેનાપતિનો સંદેશ સાંભળીને ખેંગારની આંખ આગળ ધરતી આખી ફરતી દેખાઈ. હવે કોઈ ઉપાય ન હતો, કોઈ યોજના ન હતી. ભિખુ-સંઘની નિરાશા આંખનાં આંસુ બનીને બહાર ટપકતી હતી!
યુદ્ધવિરામનો આદેશ ખુદ ખેંગારે આપ્યો ! આકાશમાં ઘૂમતી સમશેરો મ્યાનની કેદમાં ચાલી ગઈ !
જૂનાગઢના રાજવી ખેંગાર એક શરણાગતની અદાથી મુનિ બળભદ્ર પાસે જવા તૈયાર થયા. ભિખુ સંઘ હવે રુકાવટ કરી શકે એમ ન હતો.
શરીર પર શહીદનો નહિ, શરણાગતનો વેશ હતો ! ચાલમાં અને બોલમાં શહીદીનું શૂરાતન નહિ, પણ શરણાગતિની શાંતિ હતી ! ખેંગાર મુનિ બળભદ્રનાં ચરણે ઝૂકી પડ્યા !
ગઈકાલનાં વેર-ઝેર જાણે ભૂતકાળનું એક અદી પ્રકરણ બની ગયું ! જે અદાથી મા પોતાના શિશુનો વાંસો પંપાળે, એ જ અદાથી ખેંગારના શિરે વાત્સલ્ય વહાવતો હાથ મૂકતાં મુનિ બળભદ્ર બોલ્યા : ધર્મલાભ !
૫૬ ; ગિરનારની ગૌરવગાથા
