________________
‘શક્તિ? કીડીમાં કંઈ એવી શક્તિ છે કે, જેથી એ કુંજરને પણ કનડી શકે? માંત્રિક શક્તિના જોરે શું શક્ય નથી? તારા જવાંમર્દો, તારી સમશેરો, તારા ખડ્યો અને તારા ભાલાઓની શક્તિને પણ ધૂ કરી શકે, એવી શક્તિ મંત્ર-વિદ્યામાં છે !'
માંત્રિક શક્તિ !' ખેંગારે અટ્ટહાસ વેર્યું. બૌદ્ધ ભિખ્ખઓનાં હાસ્ય એમાં ભળ્યાં અને એ વધુ ભયંકર બન્યું.
છેલ્લાં શસ્ત્ર છોડ્યા વિના હવે તો છૂટકો જ ન હતો ! મુનિ બળભદ્ર પ્રસ્તાવના રચતાં કહ્યું :
ખેંગાર ! બસ, હવે જઉં છું. ખેલ ખતમ થતાં પહેલાં કંઈ કહેવું નથી ને ?'
બસ, એ જ કહેવું છે ફેંકી દો ધર્મ-ધ્વજ!
બસ, બંધ કરો ! આવું નથી સાંભળવું ! યાદ રાખજો અન્યાયના આ આગ-અંગારા તમને જ ન ભરખી જાય, તો મારું નામ બળભદ્ર નહિ. જાઉં છું, જોજો, મારી આ મંત્ર-વિદ્યા !”
મંત્રેલા અક્ષતની એક મૂઠી ખેંગારના શરીર પર ફેંકીને મુનિ બળભદ્ર ચાલ્યા ગયા. એમની પાછળ જૈનસંઘનાં કદમ ઊઠ્યાં.
ઝંઝાવાત ઝીંકાયો ! ખેંગારનું ખમીર તૂટ્યું ! માનવીય ને દૈવી શક્તિઓ જ્યાં હારી હતી, ત્યાં મંત્ર-શક્તિનો ગર્વભેર વિજય થયો ! સિંહ સમો ગર્જારવ કરતો ખેંગાર સસલું બનીને “ત્રાહિમામ્ ત્રાહિમામ્'ની રાડો પાડી રહ્યો !
ક્યાં ગયા એ સિંહનાદો ! ક્યાં ગયું એ ખમીર ? મુનિ બળભદ્ર ફેકેલા અક્ષતે ખેંગારના શરીરમાં જ્વાલા પેટાવી હતી. એના રોમ રોમમાં જાણે અગ્નિ સળગ્યો હતો ! ન કહી શકાય અને ન સહી શકાય, એવી વેદના ખેંગારના શરીરમાં ઘૂમી રહી.
ગિરનારની ગૌરવગાથા
૫૩
