________________
ખેંગારની ખુમારી કોઈ ઓર જ વધી ગઈ હતી. એની બંને આંખોમાંથી નરી ધર્માધતા જ વેરાતી હતી. મુનિ બળભદ્ર એક વાર ખેંગારને સમજાવવા પ્રયત્ન કરી જોયો, પરંતુ ખેંગારે તો એમની આગળ પણ વધુ પડતી ખુમારી દર્શાવી.
શૂળીની સામે શૂળથી પતે એમ નથી, એવો જ્યારે મુનિ બળભદ્રને વિશ્વાસ બેસી ગયો, ત્યારે એમણે એક દિવસ ઉગ્ર પગલું ભર્યું, જેમાં ક્રાંતિના ધણધણાટ હતા!
ખૂન ખળભળી ઊઠ્યું હતું ! લોહીના કણકણમાં ઉકળાટ હતો! તીર્થની રક્ષા કાજે છેલ્લા દાવ અજમાવી લેવાના શપથ સાથે મુનિ બળભદ્ર ખેંગાર પાસે જઈ પહોંચ્યા અને બોલ્યા :
રાજનું ! છેલ્લા દાવ ખેલી નાંખવા આજે હું આવ્યો છું જે બોલવું હોય, એ બોલી નાંખો.”
મુનિ બળદેવના આ બોલમાં સિંહનાદના પડઘા હતાં તીર્થરક્ષા કાજે જાનની બાજી લગાવી દેવાનું શૌર્ય મુનિ બળભદ્રમાં ફાટફાટ બનીને ઘૂમી રહ્યું હતું ! ખેંગારનો જવાબ એ જ હતોઃ
“ફેંકી દો આ ધર્મ-ધ્વજને, ફંગોળી દો આ શ્રમણ વેશને, ફગાવી દો જૈન ધર્મની શરણાગતિને ! મેં આ જ વાત કરી હતી, કરું છું અને કરતો રહીશ. ભગવાન બુદ્ધના ભિખુ સંઘનો ગણવેશ તમારી રાહ જુએ છે. ભગવાન બુદ્ધનાં ત્રિપિટકો તમારી પ્રતીક્ષા કરી રહ્યાં છે !”
તીર હવે છૂટી ગયું હતું! ખેંગારની ખુમારીના એ છેલ્લા ઝાકઝમાળ હતા. મુનિ બળભદ્રના લોહીનો ઉકળાટ વધી રહ્યો હતો.
“ખેંગાર ! તારી આંખ પર આજે ધમધતાનાં ઘેરા પડળ છવાયાં છે. ધર્મઝનૂન તને આજે કર્તવ્ય અને અકર્તવ્ય જોવા દેતું નથી. એક વાર નહિ, હજાર વાર કહું છું કે, આ નહિ બને, નહિ બને, નહિ બને ! દેહ ભલે અહીં ઢળી પડે, પણ શ્રમણનો આ વેશ નહિ ઉતારું. ધર્મધ્વજને ગિરનારની ગૌરવગાથા પ૧
