________________
દૂર દૂર કોઈ મધુર ઘોષ ગુંજી રહ્યો હતો ! નવજવાન ઘોષની દિશા પકડી. ગીચ વનરાજીને વીંધ્યા પછી જવાનને ગુફાનાં સ્પષ્ટ દર્શન થયાં, એનો આનંદ નિરવધિ બન્યો! ગુફા વિશાળ હતી, સાથે ભવ્ય પણ ! એક મુનિ મધ્યમાં બિરાજ્યા હતા, જવાન ત્યાં જઈને મુનિ-ચરણમાં ઢળી પડ્યો.
આંખમાં કેટલાય દિવસોથી ઘેરાતું મિલનનું સ્વપ્ન સાકાર બન્યું હતું. કાંખમાં રહેલો સંઘનો સંદેશ મુનિને આપતાં જવાને શાંતિનો શ્વાસ લીધો. સંદેશ વાંચીને મુનિ બળભદ્રનું ખમીર અને ખૂન ખીલી ઊડ્યું તેઓ ખુમારી સાથે બોલ્યા :
“જૈનત્વનું ખમીર હજી ખતમ નથી થયું ! ખેંગાર ! યાદ રાખજે, તારી ધારણાને ધૂળધાણી ન કરું, તો મારું નામ બળભદ્ર નહિ !'
જવાનની પીઠ થાબડતાં મુનિ બોલ્યા : ધન્ય તારી જવાંમર્દી ! તીર્થની રક્ષા કાજે તે કંઈ ઓછું નથી કર્યું. રક્ષા કાજે મારી આહુતિ આપવી પડે, તો હું આહુતિ આપવા પણ તૈયાર છું. જા, સંઘને કહેજે કે, મુનિ બળભદ્ર આવી રહ્યા છે અને ખેંગારને ચેતવજે કે, જેવી ખુમારી જૈન સંઘને બતાવી, એવી મુનિ બળભદ્રને ન બતાવતો!
આશા અને વિશ્વાસનું શંબલ ખભે નાખીને બડભાગી જવાન ચાલી નીકળ્યો, જીર્ણ દુર્ગ તરફ !
દેવો જેના દાસ હતા, એ બળભદ્ર મુનિને તો પગ હલાવવાનીય જરૂર ન હતી ! માંગલ્યભરી એક પળે મુનિએ વિદ્યા-શક્તિથી જૂનાગઢ ભણી તીર્થની રક્ષા કાજે નવ-પ્રસ્થાનનું વિરાટ કદમ ઉઠાવ્યું.
જ્યોત જ્યારે બુઝાવવાની હોય છે, ત્યારે એના ઝળહળાટ વધુ તેજસ્વી બનતા હોય છે ! પણ વિચારીએ, તો એ વધુ તેજસ્વિતા જ એના નિર્વાણની નિશાની હોય છે.
૫૦ ડું ગિરનારની ગૌરવગાથા
