________________
મુનિ બળભદ્રને પહેલેથી જ મંત્ર-વિદ્યા પ્રત્યે અનેરું આકર્ષણ હતું અને વધુમાં પોતે જેને સમર્પિત થઈ ગયા હતા, એ ગુરુદેવ એક જબ્બર માંત્રિક હતા!
પલ્લીપુરીના પાદરમાં એક સૂર્યમંદિર આવેલું હતું. એની પ્રતિમા ઘણી જ ચમત્કારી હતી ! શ્રી યશોભદ્રસૂરિજી એક વાર સૂર્યમંદિરના આંગણેથી પસાર થઈ રહ્યા હતા. મૂર્તિના અધિષ્ઠાતા દેવને થયું કે, આ આચાર્યશ્રી મારા મંદિરે પધારે તો કેવું સારું?
સૂર્યના અધિષ્ઠાતાએ એક દેવ-માયા સર્જી ! નિરભ્ર ભાસતા આકાશમાં અણધાર્યાં વાદળો ઊમટી પડ્યાં. થોડી ગર્જનાઓ થઈ. થોડી વીજ ઝબૂકી ગઈ અને આકાશની આંખેથી મુશળધાર આંસુધાર સરવાની શરૂઆત થઈ ગઈ !
અપૂકાયની વિરાધનાથી બચવા આચાર્યદવે આજુબાજુ નજર દોડાવી, તો નજીકમાં સૂર્યમંદિર દેખાઈ આવ્યું અને શ્રી યશોભદ્રસૂરિજી એમાં પ્રવેશી ગયા.
દેવમાયા સફળ થઈ ! સૂરિ-દેવની સામે એક દેવ ખડો થઈ ગયો. એણે કહ્યું : શ્રી યશોભદ્રસૂરિ ! માગો ! માગો ! જે જોઈએ એ આપવા હું તૈયાર છું !
રજ અને રત્ન, માટી અને મણિ : આ બધાને સમદષ્ટિથી જ નીરખનારા સમદર્શી સૂરિને તો વળી માગવાનું શું હોય ? એમની નિસ્પૃહતા બોલી ઊઠી :
જિનશાસનવિહોણું ચક્રવર્તીપદ પણ જૈનને મન ચીંથરેહાલ જીવન જેવું છે ! અને જૈન-શાસનની પ્રાપ્તિ પછીના ચીંથરેહાલ જીવનમાં પણ જૈનધર્મી ચક્રવર્તીની ખુમારીને ઘૂ કરે, એવી ખુમારીભરી જિંદગાની જીવી શકે છે ! આવું જૈનશાસન ને એનું શ્રામણ્ય અમને મળ્યું છે, પછી માંગવાનું શું હોય ?' ગિરનારની ગૌરવગાથા & ૪૫
