________________
કંચન જ છે ને ? અને આજે કસોટીના એ સોટીમાર ખાધા પછીય તું પ્રસન્નમુખ ને અડોલ છે. જય તારો, પરાજય મારો !”
રત્નશ્રાદ્ધના પગ આગળ એક દૈવીશક્તિ ઘૂંટણિયે પડી હતી !
આનંદની બૂમો પર બૂમો પાડી હર્ષની ચિચિયારીઓથી પર્વતનો સૂનો-સૂકો ખંડ ગુંજી ઊઠ્યો! કસોટીમાંથી હેમખેમ બહાર આવેલા એ કંચનને બધાએ ઉષ્માભર્યા સ્વાગતથી વધાવી લીધું, ને સંઘનું પ્રસ્થાનપગલું ગિરનારની કેડીએ કેડીએ આગળ વધતું ચાલ્યું.
આકાશ હવે નિરભ્ર જણાતું હતું. ગાજવીજ કે વાદળીની એકાદ આછી પણ એંધાણી જણાતી ન હતી ને ગિરનાથ તીર્થ નજીક ને નજીક આવતું હતું, પણ એ આકાશ સાવ નિરભ્ર ન હતું. એના કોઈ ખૂણે, વિક્નોનાં વાદળ ઘેરાતાં હતાં. ગાજવીજ ને વર્ષાની પણ પૂર્વભૂમિકા રચાઈ રહી હતી, પણ આ બધું અજ્ઞાત ને અજાણ્યું હતું.
શ્વાસે શ્વાસમાં જેનો વિશ્વાસ અને જેની આશ હતી એ ગિરનાર પર એક દિવસ, સંઘ આવી ઊભો. હજારોના હાથ અભિષેકના જળ કળશથી વિરાજી ઊઠ્યા ! એકસાથે પાણીની હજારો ધારાવલિઓ ભગવાન નેમિનાથની એ પ્રતિમા પર વરસવા માંડી.
બસ, વિપ્નોનાં વાદળ પાણીના ભારને હવે ઝીલી શકે એમ ન હતાં ! કંચન માટે પાછી અગ્નિપરીક્ષા આવી ઊભી ! ભગવાન નેમિનાથનું એ બિમ્બ વેળુનું હતું. એથી પાણીની હજાર હજાર ધારાને એ ન ખમી શક્યું ! એથી એ બિંબ ઓગળીને નામોનિશાનથીય મટી ગયું ! - આખા મંદિરમાં સન્નાટો છવાઈ ગયો ! પ્રત્યેક અંતર કમકમા સાથે રડી પડ્યું !આ શું? આ કેવી જીવલેણ આફત? વિધિના આ કેવા ફટકા પર ફટકા?
વિક્નોનાં વાદળ અણધાર્યા આવી ચડ્યાં ને અણધાર્યા જ વરસી ગયાં ! કંચન પાછું કસોટીએ ચડ્યું. રત્નશ્રાવકને થયું : ગિરનારની ગૌરવગાથા ડું ૩૭
