________________
એમના શિરે કુબેરની કૃપા હતી. ધનપતિની હરોળમાં એમનું આસન મોખરે હતું ! એમણે ગામ-આખામાં સંઘની જાહેરાત કરાવી દીધી. એના ધ્વનિ આજુબાજુનાં ગામોમાંય ટકરાવા માંડ્યા ને ઠેર ઠેર ગિરનારના સંઘની હલચલ મચી ગઈ !
રાજવી નવહંસના પણ ચારે હાથ રત્નશ્રાવક પર હતા. એમની આગળ ભેટશું ધરીને રત્નશ્રાદ્ધ વાત જણાવી. રાણી વિજયદેવી તો રત્નની પત્ની “પઉમિણિનાં સખી હતાં. એમણે સંઘની વાત જાણીને સખીને કહ્યું :
“પઉમિણિ ! તારા સંઘમાં કોઈ ખામી ન આવવી જોઈએ. એ ખામી મારી જ કહેવાશે, માટે લે, મારા તરફથી આટલી ભેટ !”
ને વિજયાદેવીએ આભૂષણો ને ધનનો ઢગલો કરી દીધો. એ દિવસ આવી લાગ્યો. રાજ તરફથી મહોત્સવના માંડવા નંખાયા. સેંકડો હાથી, ઘોડા અને રથો સાથે ગિરનારના એ યાત્રિક સંઘે પ્રયાણ કર્યું. સંઘમાં રત્નના પરિવારે સક્રિય ભાગ લીધો. પત્ની પઉમિણિ, પુત્ર કોમલ અને બાંધવબેલડી મદન ને પૂર્ણસિંહ !
ગિરનારની ધૂન સાથે, યાત્રીઓ આગળ વધતા ચાલ્યા. રત્ન પ્રતિજ્ઞામાં અણનમ હતો. દિવસો વીતી ગયા : સંઘ સોરઠની હદમાં પ્રવેશ્યો.
યાત્રા-સંઘની આગળ બે રાહ ફંટાતા હતા : એક રાહ શત્રુંજયને અડીને જતો હતો, પણ એ રસ્તે ગિરનાર જતાં એ વખતની પ્રસિદ્ધ પર્વત-જોડલી, જેનું નામ “રોલા-તોલા' હતું, એ આવતી ન હતી. બીજો રાહ કચ્છની સૌભાગ્ય-ભૂમિ સમા ભદ્રેશ્વરને ભેટીને જતો હતો ને એ રસ્તેય એક પર્વત-જોડલી આવતી હતી!
કાશ્મીરની ધરતી પરથી શરૂ થયેલી એક સંઘયાત્રા ભદ્રેશ્વરને ભેટીને રોલા-તોલા'ની તળેટીએ આવી ઊભી. ગિરનારની ગૌરવગાથા હું ૨૭
