________________
બનશે. એક વિગઈનું ભોજન જ મારી આહાર-મર્યાદા બનશે અને બ્રહ્મવ્રતની આરાધના જ મારો જીવંત આદર્શ બનશે.
આ પ્રતિજ્ઞા જલની રેખ નહિ, પણ પથ્થરની રેખ જેવી અમીટ હતી અને રત્નશ્રાદ્ધે હજારોની હાજરી વચ્ચે એને ધારણ કરી હતી.
સુજલા, સુફલા અને શસ્યશ્યામલા કાશ્મીરની એ ધરતી ! અને એ ધરતી પર ઊભતું “નવહુલ' નગર ! રત્નશ્રાવકનું આ વતન. એક વાર ધરતીનાં ભાગ્ય જાગ્યાં અને સરસ્વતી ને સાધુતાનો એક ભવ્યસંગમ વહેતો ત્યાં આવી પહોંચ્યો !
પટ્ટમહાદેવ' નામના એક જ્ઞાની નવદુલ્લામાં પધાર્યા. વિશિષ્ટ જ્ઞાનના તેઓ ધારક હતા અને એ જ્ઞાનનાં કામણ તો દેવોની દુનિયાને પણ આકર્ષે, એવાં અજબનાં હતાં ! જલ છંટકાવ કરીને દેવોએ ભૂમિને શુદ્ધ બનાવી, ત્યાં સુવર્ણકમલની રચના થઈ અને જ્ઞાનીએ દેશના દીધી.
રત્નશ્રાદ્ધ ત્યાં હાજર હતા. દેશનામાં વર્ણવાયેલ તીર્થ ગિરનાર, એનું અમોઘ ફળ, એનો યાત્રા-પ્રભાવ, એની યાત્રાનું પુણ્ય ! આ બધું એમની આંખમાં થઈને, અંતરમાં પ્રવેશી ગયું!
અંતર જ્યારે આશક બને છે, ત્યારે બધું જ આસાન બની જાય છે પછી શૂલમાંય એ ફૂલ ખીલેલાં જુએ છે !
રત્નશ્રાદ્ધ ગિરનારના આશક બની ગયા. ભરસભામાં પળનોય વિચાર કર્યા વિના એ ઊભા થઈ ગયા અને અંજલિ મિલાવીને બોલ્યા :
ભગવંત ! પ્રતિજ્ઞા કરાવો : બ્રહ્મવ્રત ! એક જ વિગઈનું ભોજન ! ધરતી જ શવ્યા અને એકાસણું ! જ્યાં સુધી તીર્થ ગિરનારની યાત્રા ન થાય, ત્યાં સુધી મારાં આહાર-વિહાર, આટલાં જ સીમિત રહે, એવી પ્રતિજ્ઞા આપો.'
સભા ફાટી આંખે જોતી જ રહી : રે ! ક્યાં કાશ્મીર ને ક્યાં ગિરનાર ! ખીલેલું જોબન ક્યાં ને આવી કડક પ્રતિજ્ઞા ક્યાં ! પણ ગુરુદેવ જ્ઞાની હતા. એમણે પ્રતિજ્ઞા આપી દીધી. રત્નશ્રાદ્ધ નાચી ઊઠ્યા.
ગિરનારની ગૌરવગાથા
