________________
રાજન ! તીર્થ અમારું જ છે. છતાંય સામસામો વાદ થાય અને એમાં જે જીતે, એનું તીર્થ ! આ જ અમારી માંગ છે !”
સૂરિરાજનો પ્રભાવશાળી એ ચહેરો-મહોરો ! વાણીની એ મીઠાશ ! અને રૂપ-રંગથી હર્યોભર્યો એ દેહ ! આ બધું જોતાં જ રાજા એમની પર મોહી પડ્યો. એમની વાત કબૂલતાં એણે કહ્યું:
હા, સૂરિરાજ ! કબૂલ ! ખખડાવો વાદ-વિવાદના મોરચા ! ઉથલાવો શાસ્ત્રો ! ને પુરવાર કરી આપો શ્વેતાંબરોનો હક્ક !'
કામ ખૂબ જ સફળતાથી અને અવિલંબે પાર પડી ગયું. એ સભામાં જ વાદનો મોરચો, એના મધ્યસ્થો અને એની કડક શરતો : આ બધાંનો નિર્ણય લેવાઈ ગયો!
જ્યાં શસ્ત્રો સરાણે ચડાવાતાં હતાં ને કૃપાણી ઘુમાવાતી હતી, ત્યાં શાસ્ત્રો ઉથલાવવાનાં ને કલમને ધારદાર બનાવવાના પ્રયત્નો શરૂ થઈ ગયા !
બીજે જ દિવસે ચર્ચાના મોરચા સાબદા બની ગયા ! એક તરફ શ્રી બપ્પભટ્ટસૂરિ સહિત વિરાટ સંઘ અને બીજી તરફ પંડિતો સાથે અગિયાર અગિયાર રાજાઓ ! - સણસણતાં વાગબાણોની ઝડી શરૂ થઈ ! સૂરિરાજની જિહુવાગ્યે જાણે સરસ્વતી આવી ઊભી ! એક પ્રશ્નની સામે સો સો પ્રત્યુત્તરો છૂટવા માંડ્યા! અને શસ્ત્રો ઘુમાવવાની પ્રતિપક્ષની ચાલાકી, શાસ્ત્રો ઉથલાવવામાં સાવ બુઠ્ઠી જણાવા લાગી.
પ્રતિપક્ષને થયું કે, આના કરતાં શસ્ત્રોનો સંગ્રામ જ સારો હતો ! શાસ્ત્રોનો સંગ્રામ કબૂલવામાં પોતે ભીંત ભૂલ્યા છે ! એક, બે, ત્રણ નહિ, સાત સાત દિવસ સુધી સંગ્રામ જામ્યો, પણ એમાં શ્વેતાંબરીય પ્રતિભા જ ઝળહળતી રહી અને સાતમા દિવસે મધ્યસ્થોએ પોતાનો નિર્ણય જાહેર કર્યો :
ગિરનારની ગૌરવગાથા ૨૧
