________________
પળ બે પળમાં તો દરેક આંખ વિકસ્વર બની ઊઠી. બધાએ આકાશ ભણી મીટ માંડી !
આનંદ ! આનંદ ! એક વિશાળકાય પ્રતિમા મંદ મંદ ગતિએ નીચે ઊતરી આવતી હતી !
આમ રાજાના શરીરની શક્તિ હણાઈ ગઈ હતી છતાં પ્રભુની પધરામણીએ એમાં કોઈ નવું બળ ઊમટી પડ્યું, તેઓ એકદમ ઊભા થઈ ગયા ને અંજલિ જોડીને પ્રભુના ચરણે નમી પડ્યા !
પ્રભુ પધાર્યા ! આખું સ્તંભતીર્થ એ પધરામણી જોવા ઊમટ્યું ! હજી આમ રાજા અણનમ હતા. એમણે કહ્યું :
‘મારી પ્રતિજ્ઞા હજી અધૂરી છે, પ્રાણ ભલે જાય, પણ ‘પણ’ અખંડ રહેવું જોઈએ !'
ત્યાં તો આકાશમાંથી કોઈ અજ્ઞાતસિતારી ઝણઝણી :
‘આમ ! આ પ્રતિમાના પૂજનથી ગિરનારની મૂળ પ્રતિમા જ પૂજી ગણાશે, બન્ને પૂજનનું પુણ્ય સમાન જ છે !'
સૂરિરાજે અને સંઘે આ આકાશવાણીને જુદી જુદી રીતે સમજાવી અને અંતે રાજા આમ દેવી-વચનથી પારણું કરવા તૈયાર થયા !
શપથની પણ શાન જળવાઈ ! શરીરની શક્તિ પણ અખંડ રહી અને શરીર-શપથની આ સ્મારિકા ચિરંજીવ જ રહી ગઈ ! દેવ-દીધી એ પ્રતિમા સ્તંભતીર્થનું સૌભાગ્યતિલક બની ! એક દિવસે સંઘના પ્રસ્થાન પગલાં ગિરનારને ભેટવા ઊઠ્યાં !
ગિરનારમાં તંગદિલી વધી રહી હતી. સૂરિરાજ બપ્પભટ્ટિની ધર્મશક્તિ ને આમરાજની કર્મશક્તિ : આ બન્ને શક્તિઓ ખભે-ખભા મિલાવીને આતતાયીઓને આંતરવા આવી રહી હોવાના સમાચારે ત્યાં ચકચાર ચગાવી દીધી !
૧૮ ૩ ગિરનારની ગૌરવગાથા
