________________
શ્રી બપ્પભટ્ટિસૂરિ પણ ચિંતામગ્ન બની ગયા. રાજા આમ પીછેહઠનું એકાદ પગલુંય ભરે એમ ન હતા. સૂરિરાજે આમની આગળ ઘણા ઘણા વિચારકોણો દોરી બતાવ્યા, પણ આમે તો પ્રતિજ્ઞાને જ આગળ ધરી.
સંઘના મોવડીઓ પણ આવ્યા ને ગયા ! સ્તંભતીર્થના આગેવાનોએ પણ આમની અણનમ પ્રતિજ્ઞાના એ કંચનને કસોટીની એરણ પર ચઢાવ્યું, પણ કંચન એ કંચન જ રહ્યું !
સૌથી વધુ ચિંતા-બોજ તો શ્રી બપ્પભટ્ટિસૂરિજીના મોં પર વંચાતો હતો. એક બાજુ શપથ હતા, તો બીજી બાજુ શરીર હતું. શરીર ને શપથની એ લડાઈમાં શૌર્ય ક્યા પક્ષે છે, એ વિચારવાની મહેનત કરવી પડે એમ ન હતી. વિજયની વરમાળ શપથના શિર પર ઝૂમતી દેખાતી હતી !
અંતે સૂરિરાજે પોતાની મંત્રવિદ્યાને સંભારી. ‘કૃષ્માંડી' દેવીને શબ્દશક્તિથી સૂરિદેવે નીચે ઉતાર્યાં અને કહ્યું :
દેવી ! જ્યાં માનવીય શક્તિએ પોતાની હાર કબૂલી છે, ત્યાં તારે તારી શક્તિ કામે લગાડવાની છે ! સંઘપતિ રાજા આમની જીવનનાવ આજે શપથ અને શરીરનાં પ્રચંડ મોજાંઓ વચ્ચે હાલક-ડોલક થઈ રહી છે. રાજા શપથને મહાન ગણે છે. સંઘ આખો શરીરને મહાન ગણે છે, માટે રાજાના ઝિલમિલતાં જીવન-કોડિયાનું તેજ સ્થિર બને. એ માટે આજે દૈવીશક્તિનાં સંભારણાં કરવાં પડ્યાં છે !'
દેવી અદશ્ય બની ગઈ ! સૂરિરાજની આંખ પરિણામને ભાળવા અનાગતની સામે મીટ માંડી રહી. ત્યાં તો આકાશવાણી થઈ :
‘રાજન્ ! આમ ! ગિરનારની અધિષ્ઠાયિકા હું અંબાદેવી, આજે તારી પ્રતિજ્ઞા પર ઓવારી ગઈ છું અને શપથ ને શરીરની રક્ષા કાજે તારી વહારે દોડી આવી છું. ગરવા ગઢ ગિરનારના મંદિરમાંથી ભગવાન નેમનાથની આ પ્રતિમા લઈ હું આવી છું ! કરી લે એનાં દર્શન અને અખંડ રાખ શરીરને અને શપથને !'
ગિરનારની ગૌરવગાથા ૪ ૧૭
