________________
ગિરનારની પગથાર આજે લોહીભીની બનવાની હતી ! આગળ જવાંમર્દો ને પાછળ વિરાટ સંઘ ! ગરવો ગઢ આવી લાગ્યો !
મૃત્યુને હથેળીમાં રાખનારા જવાંમર્દીએ ગિરનારની પગથાર પર પગલું મૂક્યું ! સામેથી સમશેરો તોળાઈ ને અવાજ ગુંજી ઊઠયો : ખબરદાર – એક પણ પગલું આગળ વધ્યા તો ?
અવાજની સામે અવાજ ઊઠ્યો: ખબરદાર ! એક પણ અક્ષર બોલ્યા તો – તીર્થ અમારું છે ! અમારાં જીવતાં એને છીનવી લેવાનો કોઈનો અધિકાર નથી ! પહેલાં અમારાં લોહી રેડાશે ! પછી હક-અધિકારની કબર ખોદાશે !
વાત વાતમાંથી વાદ અને વાદમાંથી યુદ્ધનાદ રણકી ઊઠ્યા! બન્ને પક્ષો પોતાનો અધિકાર કાયમ રાખવા રક્ત નીંગળતી સમશેરો સાથે મેદાનમાં કૂદી પડ્યા.
સામો પક્ષ વિરાટ હતો, રાજબળનો એને સાથ હતો ! પણ સાચો પ્રેમ, બળાબળનો વિચાર ન કરે, એ જ છે ! એક હરિણી પણ જો પોતાના નવજાત મૃગબાળને, સિંહના મોંમાંથી પાછો ખેંચવા સિંહરાજની સામે પડી શકે છે, તો તીર્થની દાઝથી દાઝેલાં હૈયાં કેમ પાછાં હઠી શકે ?
મુઠ્ઠીભર મરજીવાઓ તીર્થની રક્ષા કાજે અણગણ શત્રુઓની સામે ઝઝૂમી રહ્યા ! શ્રાવક ધાર પોતાના લોહીની, પોતાના પુત્રોની એ જવાંમર્દી જોઈ રહ્યા. થોડી વાર થઈ અને તેમનો એક પુત્ર મરાયો ! તીર્થરક્ષાની વેદી પર એક બલિદાન અપાયું, છતાંય યુદ્ધ ચાલુ જ રહ્યું! આતતાયીઓનું અંતર ન પીગળ્યું !
પ્રાણવિહોણા એ શબને રણમાં રઝળતું જોવા છતાં પિતૃ-વૈયાએ એક પણ આંસુ ન સાર્યું ! રક્ષાની કાજે થયેલા મોતને મહોત્સવ માનીને પોતાના પુત્રના એ તીર્થ-પ્રેમને ધાર જોતા જ રહ્યા ! પણ તીર્થ-રક્ષાની વેદી જલદી બુઝાય એવી ન હતી !
૧૨ હું ગિરનારની ગૌરવગાથા
