________________
શું તમને ભૂતોએ કંઈ જ ન કહ્યું?' “ના, ના. કંઈ જ નહિ !” બધાંએ સમસ્વરે અવાજ કર્યો. “પરચો પણ પુણ્ય હોય, તો જ જણાય ! મને રાતે ખ્વાબમાં..' શું આપને ખ્વાબમાં કંઈ પરચો મળ્યો?
હા, રાતે બધા જ ભૂતોએ મને સાવધાનીની સૂચના કરી કે, શાહ! તમારી પર મોટી આફત તોળાયેલી છે. તમારા પ્લેચ્છોને હાથે, એક પણ મૂર્તિની કાંકરી ખરશે, તોય તમારું ભાવિ ભયાનક નીવડશે !”
શ્લેચ્છોની આંખ ફાટી ગઈ. બધા સ્લેચ્છો થર થર કંપવા લાગ્યા!
અત્યાર સુધી તો મને ખ્યાબના ખુદાઓની આ વાતનું અનુસંધાન જડતું ન હતું : શું મૂર્તિઓ ને શું ખંડન ! પણ અત્યારે જ્યારે આ બધું જાયું, ત્યારે મારી આંખ ક્રોધથી લાલઘૂમ બની ઊઠી !'
સહુનાં કંપનો વધવા માંડ્યાં!
“નાદાનો ! મને “બુતપરસ્તીથી પાછા હઠવાની સલાહ દેનારા તમે કોણ? આ ખુદા તો જાગતો ખુદા છે. ગઈ રાતની પળ મારા જીવનની સહુથી વધુ કિંમતી પળ છે ! આવા ખુદાને ખતમ કરવાનો તમે પ્રપંચ રચ્યો ને એય મારી જાણ બહાર ! જાવ, તમને સહુને શૂળીની અણીએ ચડાવવાનો હુકમ દેવામાં આવે છે !'
બાદશાહે હાથ પછાડ્યા. એમનો ક્રોધ નિસીમ બન્યો હતો. બધા પ્લેચ્છોને શૂળીએ ચડાવવાની આજ્ઞા કર્યા છતાં હજી એમની આંખનો અગન શાંત થયો ન હતો !
પ્લેચ્છોની આંખ સામે જ પોતાનું કમકમાટીભર્યું મોત કાળની કાતિલ કટારી ઉગામીને ખડું હતું.
૧૨૨ ગિરનારની ગૌરવગાથા
