________________
લોહી થીજી ગયું હતું. આંખે આંખે લટકતાં આંસુનાં તોરણો, વાતાવરણની કરુણાને વધારતાં હતાં. કોઈ મોં એવું ન હતું, જેમાં નિસાસો ન હોય, અને ‘જીવનભિક્ષા’ કાજેની કાકલૂદી ન હોય !
મહાજનની કરુણતા આ જોઈને જાગી ઊઠી. એને થયું કે, આપણી ખાતર મોત ! એણે બાદશાહને વીનવ્યા : સુલતાન ! આ બધાની કસૂરને માફી બક્ષો ! આવું અમાનુષીય કાર્ય હવે એમના હાથે નહિ થાય, એની જવાબદારી અમારી !
‘આમને માફી ? હરગિજ નહિ !'
બાદશાહ બરાડી ઊઠ્યો, પણ ત્યાં તો સૂરિજી આવી પહોંચ્યા. એમની ઇચ્છાને આવકાર્યા સિવાય શાહનો છૂટકો ન હતો. સૂરિજીની માગણીને માન આપીને એ બધાના ગુના માફ કરવામાં આવ્યા. સહુ મ્લેચ્છો ગિરનારના ગીત લલકારતાં લલકારતાં મોતમાંથી મુક્ત થયા. શત્રુઓ જાણે શરણાગત બન્યા હતા !
ગિરનારની ગૌરવગાથા ૧ ૧૨૩
