________________
ધડી ! શું એકસો સાઠ મણ સોનું? પણ આજે એય વટે ચડ્યા હતા. તીર્થને જતું કેમ કરાય ? દિગંબર સંઘને કાલક્ષેપ જોઈતો હતો, જેથી પોતે તૈયાર થઈ શકે ! એમણે શરત મૂકતાં કહ્યું :
“આઠ દિવસની અવધિ મળવી જોઈએ ! કેમ કે આ પ્રાણ-પ્રશ્ન છે. આનો ઉકેલ આમ એક દિવસમાં જ ન આવી શકે !'
કબૂલ ! કબૂલ! કબૂલ !” પેથડશાહે સમસ્વરે એ માંગનો સ્વીકાર કર્યો. પૂણે પોતાના સંઘમાંથી સુવર્ણનો ફાળો ઉઘરાવવા માંડ્યો ને બીજું સોનું લેવા દિલ્હી તરફ યોજન-ગામિની સાંઢણીઓ પણ એમણે મોકલી!
મંત્રીશ્વર પેથડશાહ પણ હવે હોડની રસાકસી કળી ગયા હતા. એમણેય માંડવગઢ તરફ પોતાની સાંઢણીઓ દોડતી મૂકી, જે ઘડી એકમાં જોજનનો પંથ કાપી નાખે, એવી ચાલવાળી હતી!
દિગંબર-સંઘમાં પ્રત્યેકે આ પ્રશ્નને પોતાનો ગણ્યો ને સહુને ગિરનારની રક્ષા કાજે નોંધપાત્ર ફાળો ધરી દીધો! ફાળાની ટહેલની એ ઝોળી છલકાઈ ઊઠી. એમાંથી અઠ્ઠાવીસ ધડી સોનું નીકળ્યું ને બીજું સોનું દિલ્હીથી રવાના થઈ ગયું હતું. પૂર્ણની ખુમારી વધી ગઈ. તીર્થ હવે એણે પોતાના હાથમાં જ લાગ્યું ! એથી આખો દિગંબરીય સંઘ ચાર પગે નાચકૂદ કરવા માંડ્યો !
અવધિ પૂરી થઈ ને પાછી હોડ જામી: અઠ્ઠાવીસ ધડી સોનું !
પૂર્ણ જાણે પ્રશ્ન આગળ પૂર્ણવિરામ મૂકી રહ્યો હોય, એવા ઉત્સાહ સાથે જોરથી બોલ્યો ! એને એમ કે, હવે આનાથી આંકડો વધે એમ નથી, પણ “શેરના માથે સવાશેરની ગર્વભંજક વાણી આજે એ વિસરી ગયો હતો ! સામેથી એના કરતાંય જોરથી ગર્જના થઈ છપ્પન ધડી સોનું!
પેથડશાહનો એ અવાજ હતો. એમને હવે “એક-બે આંકડા વધારીને સમય બગાડવો અસહ્ય થઈ પડ્યો હતો. એમણે “અઠ્ઠાવીસ'ના સીધા જ છપ્પન' કરી નાખ્યાં! ગિરનારની ગૌરવગાથા ડું ૧૧૩
