________________
હતી ! છીણી અને ટાંકણાંથી અણઅડક્યો કોઈ પથ્થર ન હતો ! શિલ્પશાસ્ત્રને રમતું મૂકવા, સમય અને શક્તિનું જ્યાં બલિદાન ન દેવાયું હોય, એવો કોઈ સ્તંભ ન હતો !
સિદ્ધરાજ નવનિર્માણના સ્વાંગ પહેરીને ખડાં થયેલાં એ જૈનમંદિરો પર ઓવારી ઊઠ્યા ! આનંદના નિરવધિ ઉછાળ એમના અંગને વીંટળાઈ વળ્યા! એમનું મોં જાણે એવા ઉદ્ગારનું ઉદ્ગાતા બન્યું
બડભાગી એ પિતા! અને બડભાગી એ માતા ! જે પિતાના કુળમાં એવાં સંતાન અવતર્યા, જે માતાની કૂખે એવા પુત્રો ધારણ કર્યા કે, જેમણે આવાં ભવ્ય દહેરાં જણાવ્યાં !!
દંડનાયક સમયના પારખુ હતા. એ જાણતા હતા કે, સમયે બોલાયેલા એક શબ્દની શક્તિ આગળ, કસમયે બોલાયેલા અબજો શબ્દોની શક્તિ નગણ્ય છે ! તેઓ ઠાવકું મોં રાખીને બોલ્યા :
બડભાગી તો છે એ કર્ણદેવ અને બડભાગી તો છે એ મીનળદેવી! જેમના શૂરા સંતાન ગુર્જરપતિ શ્રી સિદ્ધરાજે પિતૃસ્મૃતિ કાજે અહીં આવાં અનુપમ આ દહેરાં બંધાવ્યાં !”
અણહકની કીર્તિ-કામના સિદ્ધરાજને મન એક કાળો અપયશ જ હતો! એઓ સાશ્ચર્ય બોલ્યા :
સન! કીર્તિ ને યશના વણહકના અભિષેક મારે ન ખપે ! મેં ક્યારે આ મંદિરોના પાયામાં એક પાઈ પણ પૂરી છે?” સચ્ચાઈના સ્નેહી સિદ્ધરાજે સજ્જનની સામે જોયું!
“મહારાજ! વણહકના અભિષેક કેમ? સોરઠની ત્રણ ત્રણ વર્ષની ઊપજ અહીં રેડી દીધી છે ! એથી આ મંદિરો હસતાં બન્યાં છે ! શું સોરઠના સ્વામી આપ નથી? સોરઠની ઊપજ આપની અંગત ઊપજ ન કહેવાય? એટલે જ મેં કહ્યું કે, ધન્ય એ કર્ણદેવ અને ધન્ય એ મીનળદેવી !”
૧૦૬ છે; ગિરનારની ગૌરવગાથા
