________________
જૂનાગઢ નજીક આવતું હતું ! દંડનાયક સજ્જન સિદ્ધરાજની સામે આવી ઊભા ! વફાદારી ને સમર્પિત ભાવ હજી એના એ જ અને એવા ને એવા જ દેખાતાં હતાં !
‘જય હો, ગુર્જરપતિનો ! કુશળ છે ને ?'
દંડનાયક-સજ્જનનું અભિવાદન સાંભળીને સિદ્ધરાજ સીધા જ સમસમી ઊઠ્યા અને છંછેડાયા :
‘કુશળ ક્યાંથી હોય ? ત્રણ વર્ષનો હિસાબ ક્યાં છે ? એ લેવા જ હું આવ્યો છું !’
‘મહારાજ ! પાઈ-પાઈનો હિસાબ તૈયાર છે અને આવક પણ આપની સેવામાં હાજર છે !’
ધખધખતી ધરતી પર જાણે જળબિંદુ સર્યાં ! સિદ્ધરાજ જરા ઠંડા પડ્યા. એમને તરત જ ખ્યાલ આવ્યો કે, પોતાનું પગલું ઉતાવળું અને ઉગ્ર છે. બાદશાહી સ્વાગત સાથે સિદ્ધરાજનો પ્રવેશ થયો.
જૂનાગઢ અને એની બાળકથી માંડીને બુઢ્ઢા સુધીની આમજનતા સજ્જનની નેકી માટે એકી-અવાજે જે પ્રશંસા કરી રહી હતી, એ સિદ્ધરાજે સાંભળી !
સિદ્ધરાજે સાંભળ્યું હતું કે, ગિરનારનાં દહેરાં પર નવનિર્માણનું ટાંકણું પડ્યું છે અને ત્યાં ભવ્ય દેરાં ચણાઈ રહ્યાં છે ! બીજે દિવસે સિદ્ધરાજ ગિરનારનાં મંદિરોનાં દર્શન માટે ઉપર ચડ્યા !
શ્વેતવર્ણી પાષાણોની, એક નવી નગરી જ જાણે ગિરનાર પર ખડી થઈ ગઈ હતી ! જોતાં જ એમ થાય કે, જાણે દૂધના અભિષેક થઈ રહ્યા છે ! નજરમાં નેહના નાદ ઊઠે, એવી ભવ્યતા, પાષાણના અણુ અણુમાં ઊભરાતી હતી !
સિદ્ધરાજે જોયું, તો શિલ્પ અનુપમ હતું, કળા અકથ્ય હતી, જાણે પ્રાણની જ પ્રતિષ્ઠા બાકી હોય, એવી પૂતળીઓ થાંભલે-થાંભલે ઊભી ગિરનારની ગૌરવગાથા ૪ ૧૦૫
