________________
ઓ ! ત્રણ વરસ શું, ત્રીસ વરસની ઊપજ એકઠી કરવી હોય, તોય, હું એકલ હાથે એટલી સંપત્તિ આપવા તૈયાર છું! આ લાભ તો મુજ રંકને જ મળવો જોઈએ !”
બહારથી મેલો ઘેલો છતાંય અંદરથી દૂધ જેવો ઊજળો એ માણસ, દંડનાયકના પગ ચૂમતો કરગરવા લાગ્યો ! દંડનાયકે પૂછ્યું તારું નામ?
ભીમ-સાકરિયો. મહારાજ! આ મહાજન તો બડભાગી છે. આવાં આવા તો ઘણાં અવસરિયાં એને મળ્યા જ કરે છે, મુજ રાંકનાં ભાગ્યદ્વારા આજે ખૂલ્યાં ! ધનની ચિંતા ન કરતાં, જોઈએ તેટલાં ગાડાં ભરી જજો, પણ આ લાભ મને જ મળવો જોઈએ !!
સજ્જનના ચરણની રજ માથે ચડાવતાં ભીમે ધન્યતાના રોમાંચ અનુભવ્યા ! સજ્જને પણ આનંદની એક ઝણઝણાટી અનુભવી ! એ ઊભા થયા અને બોલ્યા :
ભાઈઓ ! સોના-મઢ્યા મુકુટમાં જડેલાં રત્નોનાં તેજ તો સહુ જુએ છે અને જાણે છે, ચીંથરે-વીંટ્યું આ રતન છે ! જગત ભલે એનું તેજ ન જાણે, પણ એ તો ઝગારા મારતું ઝળહળી જ રહ્યું છે ! જગત હવે જાણશે કે, સોરઠની બહુરત્ના વસુંધરાએ કેવાં કેવાં રત્નો પેદા કર્યા છે! વેશ જેનો મેલો ઘેલો છે, એ આજે એકલે હાથે આ ઝોળીને છલકાવી દેવા તૈયાર થયો છે ! દુનિયા જેને દીવાનો કહે છે, એ ઘણી વાર એટલો બધો દિવ્ય હોય છે કે, એને દીવાનો કહેતી દુનિયા પોતે જ દીવાની ઠરે છે ! બહુરત્ના વસુંધરાએ આજે એક એવું રત્ન પેદા કર્યું છે કે, એ રતનના અજવાળે જુગ-જુગ પછીનો ઇતિહાસ પણ અજવાળાં સાથે એના ગાન ગાશે !'
મહાજન ભીમના એ દાન પર ઓવારી ઊઠ્યું. દંડનાયક સજજને એ દિવસે, આભ સાથે વાતો કરતી મહેલાતોનાં આતિથ્ય ન સ્વીકાર્યા અને ભીમની ઝૂંપડીએ એ જઈ ઊભા! ગિરનારની ગૌરવગાથા જીરું ૧૦૩
