________________
મંત્રીશ્વર ! સોરઠની ત્રણ વરસની ઊપજ જેટલી રકમ એકઠી કરવી અને એ પણ ગિરનારના જીર્ણોદ્ધાર કાજે, એ સાવ સહેલી વાત છે ! સોરઠના દાનવીરો એક ટહેલે જ તમારી ઝોળી છલકાવી દેશે.”
જીર્ણોદ્ધારની ઝોળીમાં પોતાની સમૃદ્ધિ ઠાલવવા ઘડી એકમાં તો વામનસ્થળી એકઠું થઈ ગયું ! ફાળામાં નામ નોંધાવવા દ્વારા લાભ લેવાની પડાપડી શરૂ થઈ. એક કાગળ આગળ આગળ વધતો ગયો, એની પર સમૃદ્ધિના સ્તંભો ખડા થતા ગયા.
સભાને વીંધીને એક માણસ આગળ આવવા મથી રહ્યો હતો, પણ સભા એને કહી રહી હતી :
“ભલા માણસ! સભામાં આગળ જઈને તારે શું કરવું છે? મહારાજા સિદ્ધરાજના કોપ-અગ્નિને ઠારવા, આષાઢની ઘન-ઘોર વાદળીઓ સમૃદ્ધિના જળને મુક્ત મને વરસાવી રહી છે, તેમાં તું જળના એક બિંદુને ત્યાં નાંખી આવીશ, એનો શો હિસાબ? છે તારામાં શક્તિ કે, એકલે હાથે એ ઝોળીને તું છલકાવી શકે?'
“હા !! નમ્રતાથી જવાબ આપીને એ માણસ આગળ વધી ગયો. સભાને એના દીવાનાપણાનો આભાસ થયો ! કોઈ બોલ્ય: પાગલ છે પાગલ ! એના વેશ-પહેરવેશ તો જુઓ ! ઉંબરાને ઓળંગવાની તો હામ નથી ને મેરુ ગિરિના પાંડુક વનની યાત્રા કાજે નીકળ્યો છે !
મેલા ઘેલાં કપડાં ! ન માં પર કોઈ જાતની ઉજમા ! પેલો માણસ તો સભાને વધીને છેક દંડનાયક સજ્જનની સામે જઈને ઊભો રહ્યો. એણે પૂછ્યું :
શી વાત છે? મહાજન શા માટે ભેગું થયું છે?
ગામના મોવડીઓને તો આ ઘેલો જ ભાસ્યો, પણ એનાં વાણીવર્તન પરથી સજ્જનને કંઈ કરી છૂટવાની ભાવના એનામાં દેખાઈ ! દંડનાયકે ઉપસ્થિત થયેલી બધી પરિસ્થિતિ જણાવી !
૧૦૨ હું ગિરનારની ગૌરવગાથા
