________________
અથાગ ભાવિને ભાળતી આંખો ! કદાવર-દેહ! પૂર્ણિમાના પ્રકાશેમહાસાગરની ઊછળતી ઉજ્જવળ છોળો જેવું ધવલ વદન! ને જાનુ સુધી લંબાયેલા બે બાહુ ! દંડનાયક સજ્જનની આંખમાં પાટણના મહામાત્યનું ચિત્ર ખડું થઈ ગયું! તેઓ વાણી વિના જાણે બોલી ઊઠ્યા :
“વાહ! મહામાત્ય ! તમે ખરી દોસ્તી જાળવી !
પાટણથી આવેલા સંદેશવાહકને, મહામંત્રી સજનની છાતી લોખંડી લાગી ! એને થયું : દિવસો થોડા છે ! મહારાજા મારતે ઘોડે આવી રહ્યા છે. અત્યારે જ્યાં બિંદુ પણ નથી દેખાતું, ત્યાં સમૃદ્ધિનો સિંધુ લહેરતો મૂકવાનો છે અને છતાંય વિશ્વાસથી દંડનાયક સજ્જન છાતી ઠોકીને કહી રહ્યા છે કે, વસુંધરા બહુરત્ના છે!
મહામંત્રી સજ્જને સંદેશવાહક ભણી મોઢું ફેરવ્યું :
“ચિંતામગ્ન કેમ બની ગયો ! સિદ્ધરાજના ઘોડાના ડાબલા મને સંભળાય છે ! એમની આંખમાં ઘેરાયેલી લાલાશ પણ હું જોઈ શકું છું ! પણ મને વિશ્વાસ છે કે, સોરઠની બહુરત્ના વસુંધરા હું એક ટહેલ નાખું એટલી જ વાર છે. મારી ઝોળી છલકાઈને ઊભરાઈ જશે !”
દંડનાયકની આંખ સોરઠની માનસયાત્રા કાજે નીકળી પડી! એમની યાત્રાનું પહેલું જ તીર્થ “વામનસ્થળી આવ્યું! જ્યાં જૈનોની જાહોજલાલીએ સમૃદ્ધિનું છેલ્લું શિખર સર કરેલું હતું ! વિરાટ ત્યાંનો જૈન સંઘ હતો ! અને ગરવા ગઢ ગિરનારની પુણ્ય છાયામાં જ એ નગર વસેલું હતું. તેથી તીર્થ કાજે તન, મન, ધન અને જીવનને પણ હોડમાં મૂકી દે, એવા શ્રદ્ધા-સભર શ્રાવકો પણ ત્યાં વસતા હતા! - ભગવાન નેમનાથને સંભારીને દંડનાયક, તીર્થોદ્ધારની ઝોળીને કાંડે નાંખીને નીકળી પડ્યા. શ્રદ્ધાનો એમને સાથ હતો. વિશ્વાસ એમની ઓથે હતો.
વામનસ્થળીનું મહાજન એકઠું થઈ ગયું. મહાજને દંડનાયક મંત્રીશ્વરની આગળ ઉત્સાહનો શંખધ્વનિ કર્યો : ગિરનારની ગૌરવગાથા $ ૧૦૧
