________________
દહાડે સાધ્વી-સંઘ માટે આશાસ્પદ કોઈ નવી જ સ્વપ્ન-સૃષ્ટિ નિહાળી.
જેનું ભાગ્ય આમ પણ ભરતીથી ભવ્ય ભવ્ય ભાસતું હતું, એ પાલક્ષ્મી માટે સંયમ સ્વીકાર્યા બાદ તો જાણે ભાગ્યને આરે વૈશાખી-પૂર્ણિમા જેવી ભરપૂર ભરતીનાં દર્શન થવા માંડ્યાં. જ્ઞાન-ધ્યાનમાં આગળ વધતાં વધતાં સાધ્વી પદ્મશ્રીજીએ માત્ર ત્રણ વર્ષના સંયમ-પર્યાયમાં જ સ્વપરોપકારની એવી સરવાણી વહેતી કરી દીધી કે, ૬00/ ૭૦૦ સાધ્વીજીઓનું ગુરુણિ-પદ એઓ શોભાવવા માંડ્યાં. એમની પુણ્યાઈ અને પ્રતિભા જ એવી ઝગારા મારતી હતી કે, મોટા પર્યાયવાળાં સાધ્વીજીઓ બેઠાં હોય, તોય આગંતુકોને સાધ્વી પદ્મશ્રીજી જ વડીલ જેવાં જણાય. આવો પ્રભાવ અને આવી પુણ્યાઈના પ્રતાપે સાધ્વીજી શ્રી પદ્મશ્રીજી “પ્રવર્તિનીપદે સ્થાપિત થયાં. સાધ્વી-સંઘના ઇતિહાસ માટે આ અદ્ભુત અને અભૂતપૂર્વ અવસર બની ગયો. આ અવસરિયો એ જાતના આનંદપૂર્વક ઊજવાયો કે, ઉજવણી પૂર્ણ થયા બાદ પણ ઉલ્લાસ-ઉમંગનો રંગ દિનદિન ચડતે રંગે જ રહેવા પામ્યો.'
કહેવાય છે કે, અમૃતનાં કઈ કુંડ ન હોય, એનાં તો છાંટણાં મળે તોય ઘણાં કહેવાય. એ જ રીતે અત્તરનાં પણ કઈ સિંધુ ન સાંપડે, એનાં થોડાં બિન્દુ મળે, તોય સિવુ જેવડી સુવાસ ફેલાવી શકાય. અમૃતને અને અત્તરને લાગુ પડતો આ ન્યાય ગેરવાજબી પણ જણાતો હોતો નથી. પરંતુ જ્યારે આ જ ન્યાય આશાસ્પદ ભાવિ ધરાવતા પુણ્યાઈ-પવિત્રતા અને પ્રતિભાથી સૂર્યની જેમ ઝગારા મારતા કોઈ વિરલ વિશિષ્ટ વ્યક્તિત્વનેય લાગુ પાડવાની ધૃષ્ટતા કુદરત દ્વારા થતી હોય છે, ત્યારે એનું વાજબીપણું છે
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
