________________
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
૩૬
ભાગ્ય ક્યાંથી કે, મારા ઘરનું આ સર્વસ્વ શાસનના ચરણે સમર્પણ પામીને અજર-અમર બની જાય.
આચાર્યદેવની આ પ્રેરણા સાંભળીને પદ્મલક્ષ્મીએ જે રોમાંચ અનુભવ્યો, એ જોઈને આચાર્યદેવ તો વિશ્વસ્ત બની જ ગયા કે, આ લક્ષ્મી શાસનની લક્ષ્મી બનવા જ જન્મી છે. આના લલાટ પર આ જાતનો સુવર્ણલેખ જ અંકિત અને સુશોભિત બનવા પામશે.
પદ્મલક્ષ્મીના ઘરના વાતાવરણમાં એ જ દિવસથી ‘દીક્ષા-સંયમ’ની વાતો શરૂ થઈ જવા પામી, એમાં પણ પાછો આચાર્યદેવનો સદુપદેશ તો સતત ચાલુ જ હતો. પદ્મલક્ષ્મીને માટે આ સદુપદેશ ભૂખ્યાને ભાવતું ઘેબર ભોજન મળ્યા જેવો સાબિત થયો.
જે રૂપ-સૌન્દર્યની સાથે સુકુમારતા-સુકોમળતા પદ્મલક્ષ્મીની કાયાને વરી હતી, એ જોઈને એનાં દાદા-દાદી આદિ પરિવારને એમ થતું કે, સંયમનાં કષ્ટ આ કઈ રીતે સહન કરી શકશે? આ શંકાને મૂળથી નિર્મૂળ કરી નાખતાં પદ્મલક્ષ્મી એટલો જ જવાબ વાળતી કે, શાલિભદ્ર કરતાં તો વધુ સુકોમળતા મને વરી નહિ હોય ને ? શાલિભદ્ર વૈભારિગિરની ધખધખતી એ શિલાઓ પર સંયમ-સાધના કરી શક્યા, તો શું હું ઉપાશ્રયમાં રહીને સાધના નહિ કરી શકું !
જ્યોતિષી જે ભાગ્યલેખ ઉકેલી શક્યા ન હતા, એને આચાર્યદેવ આબાદ ઉકેલી શક્યા હતા, એની ખાતરી થોડા જ સમય બાદ ખંભાતને ત્યારે થવા પામી કે, જ્યારે આઠ વર્ષની કુમળી વયે પદ્મલક્ષ્મી સંસારનો ત્યાગ કરીને સાધ્વીજી શ્રી પદ્મશ્રીજી તરીકે સંયમજીવનમાં પ્રવેશ પામીને ધન્ય બની ગઈ. જેણે જેણે આ પ્રસંગ જોયો, એણે એ
