________________
કોઈ રાજીખુશીથી સ્વીકારવા તૈયાર થતું નથી અને છતાં આવી ઘટનાને મૂંગા મોઢે સ્વીકારી લેવા મજબૂર પણ બનવું પડતું હોય છે. પરંતુ એ ઘટનાના સ્વીકારની પળોમાં એવો નિસાસો નીકળી જતો હોય છે કે, અરે! આ તો મધ્યાહે જ સૂર્યાસ્ત ! - પ્રવર્તિની મહત્તરા સાધ્વીજી શ્રી પદ્મશ્રીજી માટે બરાબર આવું જ બનવા પામ્યું. હજી તો સૂર્યની જેમ ઝગારા મારતું એમનું જીવન યૌવન વયની મઝધારમાં આવીને આગળ વધે, એ પૂર્વે જ લગભગ ૨૮ વર્ષની ભર યુવાવયે અપૂર્વ સાધના સાથે સાધ્વીજી શ્રી પદ્મશ્રીજી કાળના ધર્મને વશ બનીને પરલોકના પંથે પ્રયાણ કરી ગયાં. તત્કાલીન સંઘે એ મહત્તરાની અણધારી વિદાયથી મધ્યાહ્ન જ સૂર્ય અસ્ત થઈ જવા પામ્યો હોય, એવું આઘાતજનક આશ્ચર્ય અનુભવ્યું. અમૃતનાં છાંટણાં કરીને જ એઓ વિદાય થઈ ગયાં હતાં, છતાં એ પ્રદાન ભુલ્ય ભૂલાય એવું ન હતું. એથી તત્કાલીન સંઘે એમની ગુરુપ્રતિમાનું નિર્માણ વિ.સં. ૧૨૯૮ની સાલમાં ઉપકારની સ્મૃતિ અર્થે કર્યું.
વિસં. ૧૨૯૯ની સાલમાં નિર્મિત મહત્તરા પ્રવર્તિની સાધ્વીજી શ્રી પદ્મશ્રીજીની ગુરુમૂર્તિ આજે માતરતીર્થના મંદિરની પ્રદક્ષિણામાં આવતી દેરીઓમાંની એક દેરીમાં બિરાજમાન છે.
છે # જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
