________________
બહેને ઉપવાસનું પચ્ચખ્ખાણ લઈ લીધું અને પાણી વાપરીને તેઓ તળેટી તરફ જવા રવાના થઈ ગયાં, તો બીજી તરફ બંને મિત્રોએ તળેટીથી નીકળી ગામ તરફ આવવાની શરૂઆત કરી. એ મિત્રોના મનમાં એ વાતનો આનંદસંતોષ હતો કે, એક બહેનને આયંબિલ તપમાં થોડાઘણા સહાયક બની શકાયું હતું. મિત્રો થોડા આગળ વધ્યા, ત્યાં આયંબિલ ખાતા તરફથી આવી રહેલાં એ બહેન જોવા મળતાં જ એમણે સાશ્ચર્ય પૂછ્યું કે, શું આયંબિલ થઈ ગયું? કેમ આટલી બધી ઝડપથી આયંબિલ કરી લીધું? - બહેન તરફથી જે જવાબ મળ્યો, એ સાંભળીને બંને મિત્રો એકદમ વિચારમગ્ન બની ગયા. જવાબમાં એ બહેને જણાવ્યું કે, ઉતાવળ તો ઘણી કરી, પણ સમય વીતી જવાથી આયંબિલખાતું બંધ થવાની તૈયારીમાં હતું. એથી આયંબિલ ન થઈ શક્યું અને મને ઉપવાસનો લાભ મળ્યો, આમ તો હું ઉપવાસ ન કરત, પણ ઉપવાસ કરવાનો લાભ મળવાનો ભાગ્યમાં લખાયો હશે, માટે ઉતાવળ કરવા છતાં મોડું થઈ જવા પામ્યું.
આયંબિલના બદલે આ રીતે ઉપવાસ કરી દેનારા બહેનના મોઢામાંથી આ શબ્દો એવી કોઈ ધન્ય ઘડીપળે સરી પડ્યા હશે કે, આ શબ્દોના પ્રભાવે કોઈક પ્રેરકની
પ્રેરણાથી પણ જે શક્ય ન બની શકે, એવા એક અદ્ભુત ૧૧૮
આયંબિલખાતાનું નિર્માણ થોડા જ સમયમાં સ્વપ્ન મટીને સત્યમાં પલટાઈ જાય, એ માટેની નક્કર ભૂમિકાનું મંડાણ | પ્રારંભાઈ જવા પામ્યું.
ઘટના તો નાનકડી જ હતી, આ રીતે આયંબિલને બદલે ઉપવાસ કરવાના પ્રસંગો તો ઘણી વાર ઘણાના જીવનમાં આવ્યા હશે, એથી ઘણાને એવો વિચાર પણ
# જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
