________________
આવ્યો હશે કે એવું કોઈ આયંબિલખાતું હોવું જોઈએ કે, જેથી યાત્રા કરીને મોડેથી આવનાર યાત્રીઓ પણ શાંતિથી આયંબિલ કરી શકે. આથીય આગળ વધીને કોઈ પ્રેરકના દિલદિમાગમાં આ જાતના કોઈ આયંબિલખાતા માટે પ્રેરણા કરવાના મનોરથ પણ જાગ્યા હશે. પરંતુ આ જાતનું આયંબિલખાતું જે હજુ સ્વપ્ન સમ જ રહ્યું હતું, એ બંને મિત્રોના મનમાં મનોરથના રથ રૂપે એકાએક જ આ ઘડીપળે ઝડપભેર ખડું થવા માંડ્યું. જે આયંબિલખાતામાં આયંબિલ કરવા માટે કોઈ પાસ લેવો ન પડે, સૂર્યાસ્તના સમય સુધી ભોજનશાળાની જેમ જ જેનાં દ્વાર અભંગ હોય અને દિવસભર કોઈ પણ સમયે જ્યાં આયંબિલનું ઉષ્ણ ભોજન મળી શકે, એવું એક આયંબિલખાતું બંને મિત્રોની ભાવસૃષ્ટિ પર અવતાર ધારણ કરી રહ્યું. કલ્પના તરીકે અવતરિત એ આયંબિલખાતાને સાકાર કરવાની સ્વયંભૂ ભાવના જાગ્યા બાદ અનેક પૂજ્યોના માર્ગદર્શન મુજબ સિદ્ધગિરિરાજની તળેટીમાં કેસરિયાજી પ્રાસાદની નજીક આવેલ મુખ્યમાર્ગ પર બંને મિત્રોએ ટૂંક સમયમાં જ સાકારતા આપવાનો એવો પુરુષાર્થ કર્યો કે, ચાર માળના
વિસ્તાર સાથે એ આયંબીલ ભવનનું નિર્માણ પૂર્ણ થતાં બંને મિત્રોએ પોતાના પિતાની નામસ્મૃતિ થતી રહે, એ જાતનું નામકરણ ક્યું : મન-શાંતિ-ભવન !
પોતાની રીતે જે અજોડ-બેજોડ ગણાય, એવા ‘મનશાંતિ-ભવન'માં આયંબિલના અનેક તપસ્વી યાત્રિકો આજે જે મનશાંતિની અનુભૂતિ કરી શકે છે, એને નજરોનજર નિહાળીને ધન્ય બનવા, તો ભારતભરમાં ક્યાંય ન ચાલતું હોય એ રીતે ચાલી રહેલા આ આયંબિલભવનની એક વા મુલાકાત લેવી જ રહી અને અનુભૂતિને સ્વાનુભૂતિ
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૨
૧૧૯
