________________
પાલિતાણા આવ્યું. જૈનોના પાકસ્થાન શત્રુંજય માટે શેરશાહે ઘણું ઘણું સાંભળ્યું હતું પણ જ્યાં એણે પહાડ ને is એની વિરાટ ધરતી પર પથરાયેલી અણમૂલી દેવનગરી જોઈ
કે, સાંભળેલું બધું એને ઓછું ઓછું લાગ્યું. ઈશ્વર પરની | જૈનોની આવી ઈમાનને એ મનોમન નમી પડ્યો. આવો ખુદાપ્રેમ! ખુદાને રીઝવવા કેટલી બધી દોલત અહીં ન્યોચ્છાવર થઈ છે!
શેરશાહની વૃત્તિ-પ્રવૃત્તિ ભક્તિની ભરતી ભણી જાણેઅજાણે ખેંચાયે જતી હતી. ભગવાન યુગાદિનું ભવ્ય મંદિર આવ્યું. શેરશાહે અંદર જઈને કુર્નિશ બજાવી. કોડાઈના અંગમાંથી છલકાતો આનંદ શેરશાહ જોઈ રહ્યો હતો. તેણે ભગવાન યુગાદિ તરફ મીટ માંડી. પળ બે પળ ! ને એ પુકારી ઊઠ્યો : - અરે ! આમાં તો મને ખુદ ખુદાનાં દર્શન થાય છે. હું આ મૂર્તિમાં જિનનાં નહિ, દીનનાં દર્શન પામું છું. કેવું આ પાકસ્થાન ! હાજરાહજૂર છે આ ખુદા !”
શેરશાહ ઘૂંટણિયે નમ્યો. એણે સેવકને કહ્યું, સોનામહોરોનો એક થાળ પેશ કર.
અંગારશાહની આંખ અંગારા વેરી રહી હતી. એ ઉકળાટ અનુભવી રહ્યો હતો. કાફરની આગળ શાહ જેવો પાક પરવરદિગાર નમ્યો, એનું એને દુઃખ હતું. ત્યાં તો સુવર્ણમુદ્રાનો થાળ આવી ગયો. શેરશાહ એ થાળને યુગાદિભગવાનને ચરણે પેશ કરીને પાછો ફર્યો. એના દિલમાં જિન પ્રત્યે ઈમાન જાગી હતી.
ફકીર અંગારશાહના અંગમાં ધર્મઝનૂની આગ પ્રજવળી ઊઠી હતી. શેરશાહ પરનો ક્રોધ એ મૂર્તિ પર ઠાલવવા
2 | જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧