________________
વિહારની દિશા ચંપાનગરીની હતી. એમની મુક્તિ-ઝંખના ઘણી વાર અધીર બની જતી. શું હું મોક્ષમાં જઈશ જ! જઈશ તો ક્યારે જઈશ?
દમસાર મુનિ ચંપાનગરીમાં આવ્યા. સંજોગોના જોડાણ અજબના બન્યા હતા. આજે પ્રભુ શ્રી મહાવીરદેવનું સમવસરણ પણ અહીં જ મંડાયું હતું. મુનિની ઝંખનાને વાચા ફૂટી. એમણે પૂછ્યું :
ભગવન્! ભગવદ્ ! આ પંખીની પાંખમાં શું અનંત ઉડ્ડયનોની વેદના જ લખાયેલી છે? મારી મુક્તિ ખરી કે નહિ ?'
સભા આ ઝંખનાને અહોભાવે નિહાળી રહી. સહુએ જોયું : મુનિનું હૈયું વલોવાઈ રહ્યું હતું. એમની આંખ આંસુભારે ભરાઈ આવી હતી.
ભગવાને ભાખ્યું : મુનિ ! મુક્તિ તમારા ચરણની દાસી છે. તમે મુક્તિમાં જશો, તેટલું જ નહિ, આજે જ તમને કેવળજ્ઞાન વરે એવાં અધ્યવસાયો ઉત્પન્ન થશે. પરંતુ સાથે સાથે ક્રોધની એક ચિનગારી પણ એવી પ્રજવળશે કે, એથી કેવળજ્ઞાન પાછું દૂર ચાલ્યું જશે !
મુનિએ પ્રભુનો ઉપકાર વ્યક્ત કરતાં કહ્યું :
ભગવન્! આપે ઘણો ઘણો ઉપકાર કર્યો ! ક્રોધને હું કાબૂમાં લઈશ. અનંત કેવળજ્ઞાનને દૂર ઠેલતી એ પળ અંગે, | મને સાવધાની ન મળી હોત તો તો આજે મારા હાથે એક અનિષ્ટ થઈ જાત! ધન્ય વાણી !”
બળ બળતી બપોર હતી. દમસાર મુનિ ભિક્ષા કાજે નીકળ્યા. માસક્ષમણનું આજે પારણું હતું.
ઉદ્યાનમાંથી ચંપાનગરીના દ્વાર સુધી પહોંચતાં પહોંચતાં તો મુનિ ત્રાસી ઊઠ્યા. અસહ્ય ગરમી! ઉપરથી સૂર્ય લાય વેરે
છે | જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧
