________________
શ્રી આચારાંગ સૂત્ર ]
[02
છે, તે સઘળા ભગવંતા એક જ દયામય અહિંસાધની પ્રરૂપણા કરીને કહે છે...સબ્વે જીવા ન હું તખ્વા... અર્થાત્ કાઈપણ જીવની હિ‘સા ન કરો, પીડા પણ ન ઉપજાવા. સંપૂર્ણ દયા પાળેા. તીર્થંકરના આ શાશ્ર્વતા વચનમાં દૃઢ શ્રદ્દા રાખવી તેને “સમ્યક્ત્વ” કહ્યું છે.”
સમ્યક્ત્વનું માહાત્મ્ય એવું છે કે અનાદિકાળની જીવનયાત્રામાં જીવને તે એકજવાર સ્પશી જાય, તે પણ તે જીવ તદ્દભવે કે વધુમાં વધુ અધ પુદ્દગલ-પરાવનકાળમાં અવશ્ય મેક્ષે જાય. આમ સમક્તિ એ મેાક્ષનુ· દ્વાર છે.
જિનેશ્વરના ઉપદેશેલા આવા દયામય ધર્મ જ શુદ્ધ છે, નિત્ય છે, ધ્રુવ છે, શાશ્વત છે. જગજીવાના કલ્યાણ અર્થ તીથ કરેાએ આ ઉપદેશ આપેલ છે.
પહેલા ઉદ્દેશામાં અહિ‘સાધ'ની સ્થાપના કરી, ખીજામાં જે હિંસાના ઉપદેશ આપે છે, અને જીવહિંસામાં પાપ નથી તેમ કહે છે તેમને અનાય કહ્યા છે, અને જે પ્રાણી વધ ન કરવાના ઉપદેશ આપે તેમને આય કહ્યા છે. કારણ કે શુભ ભાવાથી આશ્રવના સ્થાનાને પણ નમિ રાજિષના દૃષ્ટાંતે નિર્જરાના સ્થાન બનાવી શકાય છે, અને અશુભ અયવસાયાથી નિર્જરાના (કમ ખપાવવાના) સ્થાનાને પણ કંડરીક મુનીની જેમ આશ્રવ (ક`બંધ)ના સ્થાન બનાવી દે છે. માટે ઉપયાગવંત રહેવુ.
ત્રીજા ઉદ્દેશામાં પેાતાના આત્મા આ સંસારમાં એકલા જ આવે છે, અને શુભાશુભ કમ બાંધીને એકલા જ વિદાય લે છે, તેના વિચાર કરીને આત્માને નિળ કરવા તપસ્યાદિથી શરીરને કૃશ કરે, કાયાની મમતા ઘટાડી કષાયાને પાતળા પાડે, એમ કહીને તપનું માહાત્મ્ય બતાવ્યુ છે.