________________
શ્રી આચારાંગ સૂત્ર ]
[ ૬૯ શક્તિ આપણે પ્રગટાવી શક્તા નથી, પરંતુ જ્ઞાની પુરૂષોના સમાગમથી તે શક્તિ ગણધર ભગવતેની જેમ પ્રગટી શકે છે. ગણધર ભગવતે સર્વજ્ઞ તીર્થકર ભગવંતના શ્રીમુખે એક માત્ર ત્રિપદિ “ ઉ૫ને ઈ વા, વિગમે ઈ વા, ધુવેઈ વા છે?' સાંભળે છે, અને ઉપરોકત જિનવચન સાંભળી તેમના અંતરમાં સમસ્ત જડચેતન પદાર્થોનું જ્ઞાન પ્રગટે છે અને દ્વાદશાંગીની રચના કરે છે.
(૨) જ્ઞાનીને સમાગમ આવો ઉપકારી છે એમ જાણું સાધક હંમેશા અપ્રમત્ત રહે, તેથી ભગવંતે કહ્યું – “સહ્ય પમરસ અતિ ભયં, સવ્ય અપમરસ્સ નOિ ભયં ? મે ૧૬૪ છે અર્થાત્ પ્રમાદીને સવ બાજુથી ભય છે, અપ્રમાદને કેઈને ભય નથી, કારણ કે પ્રમાદી જીવ પાપમય જીદગી જીવીને ઘણુ જી સાથે વેર બાંધે છે, તેથી જયારે તે અશુભ કર્મોને ઉદય થાય છે. ત્યારે તે જીવ તેનાથી ભયભીત થાય છે, પણ અપ્રમત્ત સાધક સંયમજીવન જતનપૂર્વક ગાળી દેહાદિ મમત્વ રહિત રહી, જીવોની હિંસા કરતાં નથી, તેથી વેરના બંધ પડતા નથી એટલે નિર્ભય રહે છે,
આ પ્રમાણે આમસ્વરૂપને જાણુ અપ્રમત્તભાવે જે સંયમજીવન ગાળે છે, તે સાધક મેહનીય કર્મને જીતે છે, અને જે એક મેહનીય કર્મને જીતે છે, તે સર્વ કર્મોને જીતીને સર્વથા કર્મભૂત બને છે તેમ ? જે એગ નામે એ બહુ નામે ? અર્થાત્ જે એક મેહનીય કર્મને નમાવે છે, તે બધા કર્મોને નમાવે છે અર્થાત્ નાશ કરે છે. કહ્યું, કારણ કે મેહનીય કર્મ બે ભેદે છે (૧) દશન મેહનોય જેની મિથ્યાત્વ, મિશ્ર અને સમતિ મેહનીય
