________________
શ્રી આચારાંગ સૂત્ર ]
[ પ
ચેાથા ઉદ્દેશા :- મદથી ભાગવેલા ભેાગા અતે રાગાદિ દુઃખામાં જ પરીણમે છે એમ કહી દુઃખનુ સ્વરૂપ ખતાવ્યું છે. રાગ આવે ત્યારે સ્વજના તેનું રક્ષણ કરી શક્તા નથી, અને કેાઈવાર-હાલના વિષમકાળમાં તે ઘણીવાર તેને તજી પણ દે છે, એવું સંસારનું દુઃખમય સ્વરૂપ જાણી, આ બધા રાગેા પૂર્વ ભવે કરેલા કાઈ વેદનીયાદિ કનુ ફળ છે માટે સમતા રાખી ભાગવે. તેમાં હ કે શાક ન રાખે અને કર્મ નિજ રા કરે, સંયમમાં દૃઢ બને તે જ સાચા નિગ્રંથ મુની છે.
આ સૂત્ર સાધુના આચારધનુ છે, તેથી સાધુને સબાધીન ભગવંતના ઉપદેશ છે પણ ગૃહસ્થને પણ તેટલુ` જ લાગુ પડે છે તેમ સમજી વિવેકી જન તે પાળે.
ભાગેાથી નહિ પણ વિષયેાના ત્યાગથીજ સાચુ સુખ મળે છે તેમ કહીને જે ૪૨ દ્વેષ રહિત નિર્દોષ સુઝતા આહાર પાણીજ સયમના નિભાવ અર્થ –દેહના લાલનપાલન માટે નહિ, ભગવે છે તેજ સાચા મુની છે એમ પાંચમાં ઉદ્દેશામાં ફરમાવીને, સાધુએ સ`સારીના સંગથી અલ માલસ સંગેણુ' ! વિરમવાનુ અને અસંગદશા કેળવવાનું ફરમાવ્યું, અને દેહને અશ્િચમય જાણી તેની બહુ સુશ્રુષા ન કરવાનું કે “કરાવવાનુ” કહ્યુ..
છઠ્ઠા ને છેલ્લા ઉદ્દેશામાં દેહાદિની સારવાર કરાવવાના ઉપદેશ પણ હિંસાનું અને દેહાદિના મમત્વભાવનું કારણ છે, એમ માની નિગ્રંથ મુની તે દેહાદિના સમસ્ત મમત્વભાવનો ત્યાગ કરે ને કરાવે, ને તેમ કરીને કાઈ પણ
૫