________________
[ આગમસાર કામગુણો – કામ ભાગો છે, તેમાં આસક્ત બની ભોગવવા. તે જ નરક તિર્યંચાદિ સંસાર પરિભ્રમણનું કારણ છે, અર્થાત્ મેહનીયાદિ આઠે કર્મો બંધાવાનું કારણ છે, અને સંસાર વધવાનું છે કારણ છે. તે જ કામ ગુણે છે. માટે સ્ત્રીપુત્રાદિ સ્વજને કે ધન વૈભવાદિમાં આસકત ન થવાનું પરમાર્થથી અત્રે કહ્યું છે.
પિતાના જે કુટુંબ પરિવાર કે શરીરના સુખ સગવડ માટે પિતે અવળો પુરુષાર્થ કરી જે અશુભ કર્મો બાંધત હોય છે, તે ભોગવવાને જ્યારે વારો આવે છે, ત્યારે કેાઈ સ્વજન તેમાં ભાગ પડાવવા આવતા નથી તે વાલિયા ભીલ (વામિકી ઋષિ)ના પ્રસિદ્ધ દષ્ટાંતે. તે કર્મો ઉદયમાં આવે ત્યારે તેના કડવા દુઃખો પોતાને એકલાએ જ ભોગવવા પડે છે. કેઈ કેઈને શરણભૂત થતું નથી. તેમજ “હું” જ આ બધાને આધારભૂત છું. હું ન હોઉં તે બધાનું ન નભે, દુઃખી થાય તેવું વ્યર્થ અભિમાન પણ જીવે કરવું નહિ. કારણ કે દરેક જીવ જન્મતાં જ પૂર્વે આ ભવના આયુષ્યને બંધ પડે ત્યારે જ છ બેલ (૧) ગતિ, (૨) જાતિ, (૩) સ્થિતિ–આયુષ્ય કેટલું ભેગવવાનું છે તે, (૪) અવગાહના અર્થાત્ શરીરના રૂપ, રંગ, આકૃતિ વગેરે, (૫) પ્રદેશ–આ ભવમાં ક્યા કયા કેટલા કર્મ ભોગવવાના છે તે અને (૬) અનુભાગ અર્થાત્ સંસાર, જેમાં (૧) સંપત્તિ, (૨) સંતતિ, (૩) સુખ, (૪) દુઃખ, (૫) સંયોગ અને (૬) વિયેગને સમાવેશ થાય છે કે ભગવાને છે તે સાથે લઈને આવેલ હોય છે. ત્યારે હવે જરા વિચારો તો ખરા કે તમે અન્યનું શું કરી શકવાના હતા? છતાં અજ્ઞાની જીવ મેહદશાના . લીધે મારૂં, મારૂં, કરીને મમત્વ ભાવથી કર્મોના શેઠ બાંધે
