________________
૩૯૬ ]
[ આગમસાર સાધના કરતી વખતે કામ, રાગભાવ, સંગ કે સ્નેહથી સર્વથા વિરત બની જાય છે અને જ્ઞાન-દર્શન-ચારિત્ર-તપરૂપ મોક્ષમાર્ગની ઉત્કૃષ્ટ આરાધના કરે છે, તેને અનંત, સર્વથી પ્રધાન, બાધા અને આવરણ વિનાનું, સંપૂર્ણ પરિપૂર્ણ કેવળજ્ઞાન-કેવળદર્શન સમ્યક પ્રકારે ઉપજે છે. તે સમયે તે અરિહંત ભગવંત જિન, કેવલિ, સર્વજ્ઞ, સવદશી બની જાય છે, અને અનેક વર્ષે કેવલિ-પર્યાય પાળી આયુષ્યના અંત સમયે ભક્ત–પ્રત્યાખ્યાન (આહારાદિ ન લેવાના પચ્ચખાણ) કરી અંતિમ શ્વાસોશ્વાસ લેતા થકી સિદ્ધપદને પામે છે.
આ પ્રમાણે છેદસૂત્રના ને ઉપલક્ષણે સિદ્ધાંતતત્ત્વના આ અંતિમ આગમની–અંતિમ દશામાં પ્રભુએ પરમાર્થથી ઉત્કૃષ્ટ મંગલમય ધર્મને સાર કહી દીધો છે. જેની રૂડી આરાધના કરી ભવ્ય જીવ વીતરાગ માગે ચાલી પોતાનું શુદ્ધ સ્વરૂપે પામે એ જ અભ્યર્થના.
| ઇતિ છેદસૂત્ર સમાપ્તમ છે ૩૨ મું આવયક સૂત્ર
આના છ અધ્યયન છે; જેને છ આવશ્યક અર્થાત્ રોજ ઉભચકાળ-સવારે સૂર્યોદ્રય પહેલા અને સાંજે સૂર્યાસ્ત પછી તરત જ પોતાના આત્માને રાત્રિ ને દિવસના ભાગમાં જાણે કે અજાણે લાગેલા કર્મોને–દોષને દૂર કરવા માટે એટલે કે આત્મશુદ્ધિ કરવા માટે જે ક્રિયા “અવશ્ય કરવાની છે તેને આવશ્યક કહ્યું છે. મૂળ પાઠ ૧૦૦ શ્લોક પ્રમાણ છે.
જેને વ્રતધર્મની હજી પ્રાપ્તિ થઈ નથી, તેને વ્રતધર્મ પ્રાપ્ત કરવા માટે અને જેને વ્રતધર્મની પ્રાપ્તિ થઈ છે
