________________
૩૯૪ ]
[ આગમસાર થઈએ, તેજ પ્રમાણે મહારાણી ચેલ્લણાના અનુપમ સૌંદર્યને ઐશ્વર્યાને જોઈ સાદવીઓએ નિયાણું કર્યા. મન, મનની અને ઘટ-ઘટની વાત જાણનાર સર્વજ્ઞ પ્રભુ મહાવીરે આ સંક મનથી જાણ તે બધાના આમહિતની રક્ષા કાજે તેમને બધાને પોતાની પાસે બોલાવ્યા અને પૂછ્યું કે શું તમારા મનમાં આવા પ્રકારના સંક૯૫ થયા છે? તે બધાએ કબુલાત કરી કે “હા, પ્રભુ! આપની વાત સાવ સાચી છે. આ સાંભળી પ્રભુએ ધર્મબોધ આપ્યો કે “હે નિગ્રન્થ-નિગ્રન્થણીઓ ! નિગ્રન્થ પ્રવચન જ સર્વોત્તમ છે, પરિપૂર્ણ છે, સાધકના સર્વ કર્મો ક્ષય કરનારૂં છે, મેક્ષદાતા છે, તેમ છતાં જે શ્રમણ-શ્રમણ (સાધુ-સાદી) કઈ રાજા, મહારાજાદિના અનુપમ દેવતુલ્ય કામભેગે જોઈ, તેની કામના કરે અને તપ-સંયમના ફળરૂપે માંગી લે, અને પછી તેના આલોચના-પ્રતિકમણ કર્યા વગર કાળધર્મ પામી જાય, તે તપના ફળસ્વરૂપે કોઈ ઊંચા દેવલોકમાં અત્યંત ઋદ્ધિવંત અને લાંબી આયુષ્યવાળા દેવ તરીકે ઉપજે, અને ત્યાંથી એવી સમૃદ્ધિવંત ઊચચ કુળમાં માનવ તરીકે ઉપજે અને નિયાણામાં કરેલી ઈચછાની પૂર્તિ પણ કરે, પરંતુ નિયાણુના કારણે તેમને કેવળિ પ્રરૂપિત ધર્મની પ્રાપ્તિ થતી નથી, અને કામભોગના અતિ ભગવટા અને લાલસાના કારણે મૃત્યુ પછી નરકની દુર્ગતિમાં જાય છે, અને ભવિષ્યમાં તેને
બાધિ” અર્થાત્ “સમ્યકત્વની પ્રાપ્તિ થતી નથી. દુર્લભબેધિ બની જાય છે.”
નિયાણાના સ્વરૂપ અને ફળ વિષે પ્રભુને બાધ સાંભળી જેમણે નિયાણું કર્યા હતા તે સર્વ સાધુ-સાવીએ પ્રભુ પાસે આલેચના પ્રતિક્રમણ કરી પોતાના આત્માને વિશુદ્ધ અને
