________________
૩૭ર ]
[ આગમસાર, આચાર્ય ઉપાધ્યાય જે બહારથી ઉપાશ્રયે આવે તે તેમના પગ લૂછીને સાફ કરવા જોઈએ. તેમના લઘુનીત વિ. ને ભૂમિ ઉપર જનતાપૂર્વક પરઠવા જોઈએ, યથાશક્તિ તેમની સેવા કરવી જોઈએ. ઉપાશ્રયમાં તેમની સાથે, અને બહાર જાય ત્યારે સાથે જવું જોઈએ. તે પ્રમાણે ગણવછેદક માટે પણ સમજવું. - સાધુ–સાદેવીએ આચારાંગ ઠાણાંગ સમવાયાંગ આદિ સૂત્રોના જાણકાર સાધુ સાધ્વી સાથે રહેવું જોઈએ. એકલા, રહેવું ન કપે અને જાણકાર વગરનાની સાથે રહે તો પણ પ્રાયશ્ચિતના ભાગી બને છે. કોઈ ખાસ કારણે અન્ય સંઘાડામાંથી છુટા પડેલા સાધુ સાધ્વીજી જે નિર્દોષ હોય, આચારનિષ્ટ હોય, સબળ દેષ રહિત હયક્રોધાદિ કવાથી રહિત હોય, પિતાના દોષોની આલોચનાદિ કરી લેતા હોય, તે તેમની સાથે સમાનતાને વ્યવહાર કપે છે. અન્યથા વ્યવહાર કરે કલ્પ નથી. કેવા ગામમાં રહેવું તે કહ્યું છે.
સબળા દેષ સેવનાર સાથે આલેચના કરી શુદ્ધ ન બને ત્યાં સુધી આહારાદિ કોઈ વ્યવહાર કરવો કલ્પત નથી.
સાતમે ઉદ્દેશ :- સાધુએ સ્ત્રીને અને સાધ્વીએ. પુરૂષને દીક્ષા ન આપવાનું વિધાન છે. પરંતુ એવા સ્થળે કદાચિત સાવીને વેગ ન હોય તો તે સાધુ એવી શરતે દિક્ષા આપે કે સાદવને ગ થતાં જ તેને સોંપી દેશે. એવી જ રીતે સાધવી પણ પુરૂષને દીક્ષા આપી શકે છે. સંઘાડામાં કઈ સાધુ ન રહ્યા હોય તે પણ ઉપર પ્રમાણે દીક્ષા આપી શકે. સાધ્વીને વિકટ દિશામાં વિહાર કરવા કહ્યું નહિ. પણ સાધુને કપે.