________________
[ આગમસાર નથી, પણ તે સાજો થઈ જાય ત્યાં સુધી તેની વૈયાવચ્ચ કરાવવાનું આચાર્યાદિનું કર્તવ્ય છે. સાજો થયા પછી તેણે સદોષ અવસ્થામાં સેવા કરાવી, તેથી વળી તેનું પ્રાયશ્ચિત લેવું જોઈએ. તે પ્રમાણે જેનું મગજ ફરી ગયું હોય, તેનું ચિત્ત. સ્થિર ન થાય ત્યાં સુધી તેને સંઘાડા બહાર મુક કલ્પતું નથી, અને ચિત્ત સ્થિર થતાં નામમાત્રનું પ્રાયશ્ચિત આપવું જોઈએ. એજ પ્રમાણે પ્તિચિત્ત, (અભિમાનથી જેનું ચિત્ત અસ્વસ્થ થયું હોય), ઉન્માદ પ્રાપ્ત (ગાંડે), અને ઉપસર્ગ પ્રાપ્તવાળાનું પણ સમજવું.
નવમા અનવસ્થાપ્ય અને દશમાં પારંચિત પ્રાયશ્ચિતવાળા. સાધુને ગૃહસ્થને વેશ પહેરાવ્યા પછી જ ફરી સંઘાડામાં લેવા જોઈએ. જોકે પ્રાયશ્ચિત દેનારની પાસે એ અધિકાર હોય છે કે ગૃહસ્થના કપડા નહિ પહેરાવતાં બીજો વેષ પણ પહેરાવી શકે.
મૈથુન સેવ્યાનું આળ દેનાર સાધુ માટે પ્રાયશ્ચિત કહ્યું છે. ગચ્છવતી સાધુઓ આચાર્ય કે ઉપાધ્યાય કાળધર્મ પામે તે યેાગ્ય પુરૂષ ન મળે ત્યાં સુધી થડા કાળ માટે કઈ પણ. સાધુને તે પદે સ્થાપ કલ્પે અને પછી ગુણવંત મળે તેને જાવજીવ સ્થાપ કલ્પ, પ્રાયશ્ચિત ન કરનાર સાધુઓ સાથે. પ્રાયશ્ચિત કરનાર સાધુઓએ આહારાદિ કરવા કલ્પતા નથી, તેમ કહ્યું છે. - ત્રીજે ઉદેશ :- કેઈ સાધુ પિતાને સ્વતંત્ર ગરછ બનાવી વિચારવાની ઈચ્છાવાળો થાય, પણ જે તે આચારાં-- ગાદિ શાસ્ત્રોને જાણકાર નથી, તે શિષ્યાદિ પરિવારવાળે હોવા છતાં પણ જુદું વિચારવું યેગ્ય નથી. વિચરનારને સ્વછંદી.