________________
શ્રી દશકાલિક સૂત્ર ]
[ ૩૨૫ સંસારનું પરિભ્રમણ બતાવ્યું છે, કારણ કે અવિનીતના જ્ઞાનાદિ ગુણે નાશ પામે છે અને વિનીતને જ્ઞાનાદિ ગુણેની પ્રાપ્તિ અને વૃદ્ધિ થાય છે.
ત્રીજા ઉદેશામાં કે “પૂજ્ય બને છે તેનું કથન છે. જે ગુરૂના ઈશારાને સમજી વર્તન કરે છે, આજ્ઞાનું પાલન કરે છે, ઉંમરમાં નાના હોય છતાં શ્રુતજ્ઞાનથી કે દીક્ષા પર્યાયથી મેટા હોય તેમને મૃગાવતીજી જેમ વિનય કરે છે, જે આહારાદિ કે ઉપકરણોમાં મમત્વભાવ નથી રાખત, કઠેર વચનાદિને સમભાવે સહન કરે છે, કેઈ પણની નિંદા કે હીલના કરતો નથી, ગુરૂને આવતા દેખી ઊભા થઈ સામે જાય છે, તે “પૂજ્ય બને છે, અને સર્વ કર્મ ખપાવી ઉત્તમ સિદ્ધગતિને પામે છે,
ચોથા ઉદ્દેશામાં (૧) વિનય (૨) શ્રુત, (૩) તપ અને (૪) આચારસમાધિનું સ્વરૂપ કહ્યું છે. આ દરેકના ચાર-ચાર ભેદ બતાવ્યા છે, જે સાધક આ ચારેમાં પોતાના આત્માને નિરંતર જોડે છે, તે જિતેંદ્રિય બને છે અને મેક્ષ કે દેવગતિ પામે છે.
દશમા ભિક્ષુ અધ્યયનમાં સાચા સાધુના લક્ષણ કહ્યા છે. તેમાં આગળના નવે અધ્યયનમાં ફરમાવ્યા પ્રમાણે જે આચારધર્મને ઉત્કૃષ્ટ ભાવે પાળીને, આહાર, ભય, મૈથુન અને પરિગ્રહ સંજ્ઞાઓને સર્વથા તોડે છે, તે અણહારી એવું સિદ્ધપદ શીધ્ર પામે છે, એમ સમાપન કરતાં કહ્યું છે. આ સૂત્રના પ્રથમ ૪ અધ્યયન અનુક્રમે આ સંજ્ઞાઓને તેડવાના જ છે. તેની મહત્તાને સ્વીકારી સૂત્રકારે ફરી તેને અત્રે ઉપસંહાર કર્યો છે. આ
