________________
૩રર ]
[ આગમસાર “તથિમ પઢમં ઠાણું, મહાવીરે દેસિયે અહિંસા નિઉણું દિઢા, સવભૂએસ સંજમે છે ૯ છે
અર્થ -આ ૧૮ સ્થાનકમાં સૌથી પ્રથમ સ્થાન ભગવાન મહાવીર સ્વામીએ દયામય અહિંસાનું ફરમાવ્યું છે. આ અહિંસા આધાકર્માદિ દોષોના ત્યાગ કરી સૂક્ષમ રીતે ધર્મના સાધનરૂપે પોતે દીઠી છે, તેથી સંચમાથી સાધુએ સવજી પર દયા કરવી. (કારણકે)
“સર્વે જીવાવિ ઈચ્છતિ, વિઉં ન મરિજિજઉં તન્હા પાણવડું ઘોર, નિગ્રંથા વજજયંતિ શું છે ૧૧
અર્થ – કારણકે સર્વે જી જીવવાની ઈચ્છા કરે છે, મરવાનું કોઈપણ જીવને ગમતું નથી, આ કારણથી નિર્ગથે (સાધુ – સાદવીઓ) ઘેર પ્રાણવધને ત્યાગ કરે છે.
આ પ્રમાણે અઢારે સ્થાનકનું સ્વરૂપ બતાવી જે સાધક તેનું યથાર્થ પાલન કરે છે, તે તદ્દભવે મેસે જાય છે, અને હજી ભવ બાકી હોય તે વૈમાનિક દેવલોકને પામે છે એમ અંતમાં કહ્યું. તેથી આને “મહાચાર” એવું સાર્થક નામ આપ્યું છે.
આમાં સંયમના નિભાવ અર્થે વસ્ત્ર, પારાદિ, રાખવા પડે તેને પરિગ્રહ નથી કર્યો, પણ તેની મૂરછ અર્થાત આસક્તિભાવને ભગવાને પરિગ્રહ કહ્યો છે અને દ્રવ્ય, ક્ષેત્ર, દાળ અને ભાવથી તે મમત્વભાવને છેડી અપ્રતિબંધ પણે વિચરવાનું ફરમાવ્યું છે. કારણ કે “અહંતા” ને “મમતા » જ જીવાતમાને સંસારચક્રમાં ભમાવે છે.
સાતમા વાકયશુદ્ધિ ?? નામે અધ્યયનમાં અસત્ય અને સત્યાસત્ય ભાષા ન બોલવાનું ફરમાવ્યું છે.
