________________
૩૨૦ ]
[ આગમસાર
તેમ ફરમાવ્યુ. જે જીવાને પણ જાણતા નથી અને અજીવાને પણ જાણતા નથી તે સચમને કેવી રીતે જાણશે ને કેવી રીતે પાળશે ? એમ કહી સાધુ-સાધ્વીજીએ સતત જાગૃત રહી છકાયના જીવોની વિરાધનાથી બચવા ફરમાવ્યુ છે. પછીની ગાથાઓમાં જીવથી મેાક્ષતત્ત્વ સુધીના નવે તત્ત્વોનું રૂડુ નિરૂપણ છે.
પાંચમા પિડેષણા” અધ્યયનમાં આહારપાણી આદિ ચારે પ્રકારના આહારાદિના ગવેષણાની વિધિ ખતાવી છે. ગેાચરી માટે જતાં જતના રાખી ચાલવું, જેથી લીલી વનસ્પતિ, બીયાં, કીડીમાડાદિ જીવજંતુઓ કચરાય નહિ, સચેત રજથી ખરડાયેલા પગ કાલસા, રાખ કે છાણાદિના ઢગલા પર પડી ન જાય; વરસાદ આવતા હાય, ઝાકળ પડતી હાય, પવન ફુંકાતા હેાય, અને રસ્તામાં તીડ વગેરે જીવો છવાયેલા હાય, વેશ્યાના ઘરે; કુતરા, વીયાએલી ગાય, મદમાતા બળદ, હાથી, ઘેાડા હાય, બાળકને રમવાના. સ્થળ હાય, કજીયા, કંકાસ કે યુદ્ધ થતુ. હાય, તેવા માગે ભીક્ષા માટે ન જવું. ઉતાવળે પગલે, વાતા કરતાં, કે હસતાં હસતાં ન જવું, ઘેટા, કુતરાં, વાછડા, ભીખારી વગેરેને ઓળંગીને ગૃહસ્થના ઘરે પ્રવેશ ન કરવા, (તેથી તે જીવોને અંતરાય પડે), કસાઇ વગેરે નિષિદ્ધ કુળમાં અને અપ્રીતિકારી કુળામાં ગાચરી માટે ન જવુ, એજીવા કે ખાળકને ધવરાવતી સ્ત્રીના હાથે ગોચરી ન લે; સચેત પાણી કે વસ્તુથી ખરડાયેલા હાય હાય ને ભીક્ષા આપે તે ન લે, સૂતા હૈાવાની શંકા પડે તા ન લે; આ પ્રમાણે ૧૦૦ ગાથામાં વિસ્તૃત વર્ણન કરીને નિર્દોષ પ્રારુક આહારપાણી જ લેવા ૨ે તેમ પહેલા ઉદ્દેશામાં ફરમાવ્યું છે.
