________________
શ્રી દશવૈકાલિક સૂત્ર ]
[ ૩૧૯ પાલન કરવા ફરમાવ્યું, અને તેવા દૃઢ સંયમી સાધુ-સાધ્વી પરમાત્મપદને અવશ્ય પ્રાપ્ત કરશે તેમ તેનું રૂડું ફળ બતાવ્યુ છે. ભય અને મૈથુનસ ના તાડવાના પરમાથ છે.
ત્રીજા અધ્યયનમાં ચારિત્રધમની દૃઢતા તેા જ જળવાય, જો સાધુ પર પ્રકારના અનાચી ન સેવે, જે વ્યવહાર જિનાજ્ઞા મુજબ અને શાસ્ત્રસંમત હાય, અને જેમાં દયાધની પ્રમુખતા હોય, તેને જ જૈનધર્મી માં સર્વજ્ઞાએ આાર કહ્યો છે. ખાકી ખધેા અનાચાર છે, જેનાથી સંયમ લુંટાઈ જાય છે, અને દુર્ગતિ મળે છે; તેથી ખાવન અનાચાર બતાવ્યા છે. અને તેનું કદાપિ સેવન ન કરવા ફરમાવ્યું છે. (આના વિસ્તૃત વર્ણન માટે જુએ લેખકનું આચ!ર એજ પરમ ધ.”)
આ અનાચારોમાં મુખ્યત્વે, સાધુ-સાધ્વીને ઉદ્દેશીને બનાવેલું, ખરીદેલું, આમત્રણ આપીને ઘરે મેલાવીને પેલું. ઉપાશ્રયે જઈને કે સામેથી જઈને આપેલા આહારાદિ લેવા તે અનાચાર છે. રાત્રિભાજન, સ્નાન, વિલેપન, પંખાથી હવા ખાવી, રાજપીડ, ગૃહસ્થના વાસણમાં ભેાજ લેવુ કે કરવું, દૈવિભૂષા, દાતણ કરવુ વગેરે છે. પરમાથ થી પરિગ્રહસ`જ્ઞા તાડવાનું કથન છે.
ચેાથા અ ધ્યયનમાં જતના ધર્મનું, છ કાયના જીવાની રક્ષા કરવાનું, તેમની વિરાધના ન કરવાનુ, દરેક ક્રિયા– ચાલવું, બેસવુ', ઊભું થવું, સુવું, ખાવું, પીવુ, અને બેલવુંજતનાપૂર્વક કરવાનું ફરમાવ્યું છે, તે માટે પ્રથમ જીવઅજીવાદિનું જ્ઞાન ખૂબ જરૂરી છે. કારણકે જીવાદિ તત્વોનું જ્ઞાન હેાય તેા જ તેની દયા યથાથ પળાય, તેથી “પદ્ધમ નાણુ તઓ દયા”-પ્રથમ જીવાદિનું જ્ઞાનને પછી તેની દયા
