________________
૨૮૪ ]
[ આગમસાર
કૅમ કહ્યા છે. તે જેમકે સ્મુધક મુનિના જીવે પૂર્વ કાઈ ભવમાં કાઠી માની છાલ એકધારી ઉતારીને પેાતાની આવડતની તીવ્રરસે અનુમેાદના કરી તેા મુનિના ભવમાં આખા શરીરની ચામડી જીવત્તી ઉતરાવવી પડી. આવી એક ધારણા છે. બીજી ધારણા એવી છે કે આવા નિકાચિતકમ પણ જો કે જપતપાદિથી સ`પૂર્ણ પણે ખપાવી શકાતા નથી તેપણુ, તેને મદરસના કરી શકાય છે. તે પ્રભુ મહાવીરના અઢારમા ત્રિપૃષ્ટ વાસુદેવના ભવમાં શય્યાપાલકના કાનમાં ધગધગતુ સીસુ રેડાવી મૃત્યુ પમાડયા, છતાં ૨૭માં મહાવીરસ્વામીના ભવમાં તેવું ગાઢ ક્રમ પણ શૂળની વેદના કાનમાં સહન કરીને ખપી ગયું. કારણ કે ૨૫માં ન દૈનમુનિના ભવમાં ખૂબ તપસ્યા કરવાથી તેવું નિકાચિત બંધાયેલુ કમ પણ મદ રસનું બની ગયું. આમ નિકાચિત કર્માં ખાખત એ માન્યતા પ્રવર્તે છે. તત્ત્વ કેવળીગમ્ય સમજવુ, કારણકે કોઇ આચાય આને નિવ્રુતના ભાંગામાં મૂકે છે.
કેશી સ્વામી કહે છે કે જીવના જેવા મન પરિણામ તેવા શુભાશુભ કર્મને! બંધ પડે, અને તે ક્રમ પ્રમાણે ૮૪ લાખ જીવાયાનીમાં તે જીવ ભમે. કમ રાગ-દ્વેષના પરિણામથી બંધાય છે ને તેના સાધન, મન, વચન ને કાયા (તન) છે, એકેન્દ્રિય પાસે માત્ર કાયા છે, બીજા બે સાધન નથી તે માત્ર એક સાગરોપમની ઉત્કૃષ્ટ સ્થિતિનુ ં જ કમ બાંધી શકે છે. બેઇન્દ્રિય ૨૫ સાગરનું,તેદ્રિ ૫૦ ને ચૌ દ્રિ સેા સાગરનું, અસ ́જ્ઞી પચે દ્રિ૧ હજાર સાગરનુ ઉત્કૃષ્ટ ખાંધી શકે છે, પરંતુ સંજ્ઞી (મનવાળા) પચેન્દ્રિય તેા ઉત્કૃષ્ટ ૭૦ ક્રોડાકોડી સાગરોપમનુ કર્મ બાંધે છે, તેથી સિદ્ધ થાય છે, કે પુણ્યાઈ ચાગે જેને કાયા ઉપરાંત વચન ને મનના સાધના મળ્યા
