________________
જ્ઞાતાધર્મકથાગ –અંગસૂત્ર] [૧૮૯ રક્ષિતાને કે ઠારનું અને રોહિણને રત્નની તિજોરી સાચવવાનું કાર્ય વહેંચી દીધું. રોહિણું આ રીતે ઘરની માલિ-- કણ બની ગઈ અને બધે માનપાન, પામી, તેમ જે સાધુ. સંયમમાં દીનરાત નિરતિચાર અભિવૃદ્ધિ કરે છે. તે આ લાકમાં વંદનીય બની આચાર્યપદ પામે છે અને ભવ્ય. જીવોને બોધ આપી તારે છે અને પરભવમાં પોતાના આત્માને, અર્થાત્ લેકને માલિક બની શાશ્વતા મેક્ષ સુખને પામે છે. પરંતુ જે દીક્ષા લઈ ઉજિઝતાની જેમ ફેંકી દે છે. અર્થાત્ મહાવ્રતને ફેંકી દે છે એટલે કે ભાંગે છે તે ઉજિઝતાની જેમ આ ભવમાં ધિક્કાર અને પરભવમાં દુર્ગતિ પામે છે, (૨) જે સાધુ ભગવતીની જેમ મહાવ્રત ખાઈ જાય છે. અર્થાત્ આહારાદિ ઇંદ્રિયેના રસમાં લુબ્ધ બનીને ઈદ્રિયોના. વિષને ભોગવે છે. તેવા સાધુ વેષના કારણે આ લેકમાં વંદનાદિ પામે પણ પરલોકમાં નિયમા સુખ પામે નહિ, દેવ કે મનુષ્ય થાય તોપણ હલકા કિલવષી આદિ દેવ થાય, અને મનુષ્યમાં પણ હલકા કુળમાં ઉપજે અને (૩) મહાવ્રતના રક્ષણ કરનારા રક્ષિતાની જેમ આ લોકમાં જશ પામે અને પરભવમાં સદ્દગતિ અને સુખશાતા પામે અને. સુબાહુકુમાર આદિની જેમ થેડા ભવમાં મેક્ષ સુખ પામે..
(૮) મલ્લીનાથજી:- ૧લ્માં તીર્થકર ભગવંત મલ્લી ભગવતીજીનું ચરિત્ર પ્રસિદ્ધ છે. તેમણે પૂર્વના મહાબળ, રાજાના ભવમાં તપ જેવા મોક્ષદાયી અનુષ્ઠાનેમાં પણ માયા. કરી મિત્રોને છેતર્યા, તે તીર્થકર નામ ગેત્ર બાંધવા સાથે. સ્ત્રીવેદ પણ બાંધ્યું, અને મલ્લી ભગવતી તરીકે તીર્થકર થયા. તેને સાર એ છે કે મેક્ષને માટે ઉત્કૃષ્ટ ભાવે સાધના કરનારે પણ ધમની આરાધના અનુષ્ઠાને
