________________
૧૮૬ ]
[ આગમસાર સંદેહ લાવી, આરંભ–પરિગ્રહાદિ કાર્યોમાં પ્રવૃતિ કરે છે, પાંચે ઈદ્રિયોના શબ્દાદિ વિષયને પડ્યું છે, ધર્મ પ્રચારના બહાને પાદવિહાર તજીને કાર, ટ્રેન, વિમાનાદિ સાધનને ઉપયોગ કરે છે, કે માઈક આદિ વિજળીક સાધનોનો ઉપયોગ કરે છે, તે સંયમભ્રષ્ટ થાય છે, ફળસ્વરૂપે સંયમ ગ્રહણનું જે દયેય કમ મુક્તિ અને મોક્ષપ્રાપ્તિ તેને જ ગ્રહણ લાગી જાય છે, અને દીર્ઘકાળ પર્યત સંસારની દુઃખમય દુર્ગતિઓમાં ભમ્યા કરે છે, ઠેઠ કાંઠે આવીને ડુબે છે. કેવી કરૂણ મેહદશા ! તેના મોક્ષદાતા સંયમને પાપરૂપી શિયાળ ખાઈ જાય છે.
(૫) થાવસ્થા પુત્ર:
દ્વારિકા નગરીમાં થાવરચા ગાથાપતિનીને એકને એક પુત્ર હતો. ભગવાન નેમનાથની ધર્મદેશના સાંભળી વૈરાગ્ય પામ્યો. દ્વારિકાના રાજા શ્રીકૃષ્ણ વાસુદેવ પાસે માતા મુગટ લેવા જતાં, શ્રીકૃષ્ણ જ તેમને દીક્ષા મહોત્સવ ઉજવ્યા. એક હજાર પુરૂષો સાથે દીક્ષા લઈ નેમ પ્રભુના સાધુ બન્યા. એકદા શેલગ રાજાએ તેમને બોધ સાંભળી પંથક મંત્રી પ્રમુખ ૫૦૦ પુરૂષો સાથે શ્રાવકના બારવ્રત અંગીકાર કર્યા. તે સમયે સુદર્શન નામે એક શેઠ હતા, તેણે શુક સંન્યાસી પાસે “શુચિસુલ” ધમ અર્થાત્ પાણીથી સ્નાન કરીને શરીરને પવિત્ર માનવું—સાંભળીને અંગીકાર કરેલ, તેણે પછી એકદા થાવચ્ચા પુત્ર અણગાર પાસે “વિનયમૂલો” ધમ કે જે પાંચ મહાવ્રત રૂપી અણુગાર ધર્મ અને પાંચ અણુવ્રત, ૩ ગુણવ્રત અને ૪ શીક્ષાવ્રત રૂપી આગારધમ અર્થાત્ શ્રાવધ છે, તે સાંભળી શ્રાવક-- ધર્મ અંગીકાર કર્યો. શુક સંન્યાસીને ખબર પડતાં શેઠને
