________________
૧૮૪ ]
[ આગમસાર
પેાતાનું શરીર છે, ઘરેણાં તે પાંચ ઇન્દ્રિયાના શમ્હાર્દિ વિષયા છે. આ શબ્દાદ્વિ વિષયામાં શરીરૂપી ચોરની પ્રવૃત્તિ થાય છે, ત્યારે સાધુના સયમધમ ની ઘાત થાય છે અને ત્યારે સ`ચમી સાધુ-આત્મારૂપી શેઠ પણ દંડાય છે; અને જંજીરમાં જડાઈ ને શરીરરૂપી ચોરની સાથે કમની હેડમાં પુરાય છે. કેમકે રાજા તે ક`રાજા છે. મળમૂત્ર પરઠવવું તે તે પ્રતિલેખનાદિ સ*ચમક્રિયાઓ છે. પ્રતિલેખન, પ્રતિક્રમણ, આઢિ સ યમક્રિયાઓના નિર્વાહ અથે જ સંચમી સાધુ શરીરને આહારપાણી દે, સ્વાદ માટે ન દે. ધન્ના સાથે વાહે જેમ ન છુટકે શરીરની આવશ્યક ક્રિયાના નિવારણ માટે વિજય ચારને અન્ન આદિ આપ્યું, તેમજ સંચમી સાધુ સંયમધ ને નિભાવવા માટે અને મેાક્ષની પ્રાપ્તિ અર્થે જ પેાતાના શરીરને આહારપાણી આપી નિભાવે શબ્દાદિ વિષચાના સુખ મેળવવા કે ભાગવવા શરીર નિભાવે નહિ.
(૩) મયુરીના એ ઇંડા :
જિનદત્ત અને સાગરદત્ત એ મિત્રો હતા, એકદા ફરવા જતાં તેમને મારના બે ઇંડા મળ્યા, બંને મિત્રોએ અકેક ઇંડુ લઇ રમવા માટે મેાર મળશે એમ સમજી સેવવા મૂકયા. જિનદત્તને શ્રદ્ધા હતી કે ઈંડુ સેવાઈને મેર નીકળશે તેથી ધીરજથી રાહ જોવા લાગ્યા. તેના મિત્રને આવી શ્રદ્ધા ન હતી તેથી રાજ સાંજે ઈંડાને લઈ અધીરાઈથી હલાવવા લાગ્યા. આમ રાજ કરવાથી તેના ઈંડાનેા ગર્ભ ગળી ગયેા અને માર રમવા મળ્યા નહિ, જ્યારે જિનદત્તના ઇંડામાંથી સમય થયે માર પેદા થયા અને તેને માર રમવા મળ્યા, આ પ્રમાણે જે જિનવચનમાં શ્રદ્દા નથી રાખતા,
