________________
૧૬૦ ]
[ આગમસાર કોષ્ટક છે, ટુંકમાં વધુ મહિનાના દીક્ષિતને વધુ શક્તિશાળી તે લેશ્યા પ્રગટે. ૧૨ માસના દીક્ષિતને અનુત્તર વિમાનના. દેવો કરતાં પણ વધુ શક્તિશાળી તેજલેશ્યા હોય છે અને દશમા ઉદેશામાં ભવસ્થ કેવળી સિદ્ધને જાણે ને બધા જીવોને દેખે, અને પ્રશ્ન પૂછ્યું કે વિના પૂછયે પણ જવાબ આપે, જ્યારે સિદ્ધ ભગવંત અશરીરી હોવાથી અભાષી છે, બેલતા નથી.
૧૫મા શતકમાં એક જ ઉદેશે ગોશાલક વિષે છે. પ્રારંભમાં “નમે સુયદેવયાએ ભગવઈએ?” અર્થાત્ “ભગવતી શ્રુતદેવતાને નમસ્કાર કરૂં છું” એમ કહ્યું છે. ગશાળ ભ. મહાવીર પાસે બીજા ચાતુર્માસમાં આવે છે અને છ વર્ષ પ્રભુ સાથે વિચરી તેજેશ્યા પ્રાપ્ત કરવાની વિધિ પ્રભુ પાસે જાણ તેજલેશ્યા લબ્ધિ મેળવે છે, પછી પ્રભુથી જુદું પડી પિતાને જિન કહેવરાવી આજીવક મતની સ્થાપના કરે છે. શું તે જિન છે? એવા ગૌતમસ્વામીના પ્રશ્નના ઉત્તરમાં પ્રભુ કહે છે કે ના, તે જિન નથી. પણ મેખલીપુત્ર છે. આ સાંભળી શાળે ગુસ્સે થયા છે, પ્રભુના સસરણમાં જઈ પ્રભુના અવર્ણવાદ બોલે છે. તેને વારનાર સર્વાનુભૂતિ અને સુનક્ષત્ર અણગારને તેજલેશ્યાથી. બાળીને ભસ્મ કરી દે છે. પછી ભ. મહાવીર પર તેજલેશ્યા છોડે છે. પણ તે લેગ્યા કદાપિ તીર્થકરને બાળી શકે નહિ, તેથી પ્રભુને ત્રણ પ્રદક્ષિણા કરી, ગોશાળાના શરીરમાં પાછી સમાઈ જાય છે, જેના તાપથી તેના શરીરે દાહ બળે છે, ત્યારે પ્રભુ કહે છે :- શાલક ! તારી તેતેશ્યાથી મારૂં મત્યુ થવાનું નથી. હું હજી ૧૬ વર્ષ સુધી વિચારીશ, પણ તું સાત રાત્રિ પૂરી થયે મરીશ.” અંત સમયે તેને સાચું
