________________
વિવાહ પ્રજ્ઞપ્તિ ].
[ ૧૪૧. અને દેવની, ઉત્પત્તિ, વિગ્રહગતિ, અવિકાર ગતિ, દેવની દુગંછા, ગર્ભની ઉત્પત્તિ, માતાપિતા દ્વારા થતી અંગ (અવય) પ્રાપ્તિ, અને ગર્ભને જીવ નરક કે સ્વર્ગમાં જાય વિ. નું કથન છે. આઠમામાં એકાંત બાલને પંડિતનું આયુષ્ય, મૃગને વધ કરનારને લાગતી ક્રિયા, અગ્નિ સળગાવનારને લાગતી ક્રિયા, જય પરાજ્યનું કારણ અને સવર્ય– અવીર્યનું કથન છે. નવમામાં જીવાદિના ગુરૂત્વ ને લઘુત્વ વિષે પ્રશ્નોત્તર, સામાયિક આદિ પદોના અર્થ છે. સુસાધુના લક્ષણ, એક સમયમાં આયુબંધ, પ્રાશુક (સુઝતા) આહારને અસ્થિર પદાર્થનું કથન છે. દશમાં ઊંદેશામાં અન્યતીથીઓનું તથા એક સમયમાં બે કિયા ન થઈ શકે તેનું કથન છે.
બીજા શતકમાં ૧૦ ઉદ્દેશા છે – પહેલામાં શ્વાસછવાસનું, પ્રાશુકજી સાધુનું, બંધક (સ્કંધક) પરિવ્રાજકના લોક અને મૃત્યુ સંબંધી પ્રશ્ન અને પ્રભુ મહાવીર દ્વારા તેમનું સમાધાન અને તેથી પ્રભાવિત બની પ્રભુ પાસે દીક્ષા. લેવી, સાંત (અંત પામવા વાળા) અનંત જીનું, સિદ્ધ ભગવતેનું, બાલપડિત મરણનું સ્વરૂપ, ભિક્ષુની ડિમાનું, તથા ગુણરતન સવંત્સર તપનું નિરૂપણ છે, બીજા ઉ.માં. સમુદ્રઘાતનું, ત્રીજામાં ૭ પ્રથ્વીનું, ચોથામાં ઇદ્રિનું, પાંચમાંમાં ગર્ભસ્થિતિનું, ઉદકગર્ભનું, તિર્યકમાનુષી ગર્ભનું મનુષ્યના બીજનું, એક જીવના પિતાપુત્રનું, મૈથુનમાં હિંસાનું, તંગિયા નગરીના શ્રાવકે દ્વારા ભ. પાર્શ્વનાથન અપ (સાધુ) સાથેના પ્રશ્નોત્તરનું, અને દ્રહના ગરમ પાણું સંબંધી કથન છે, છઠ્ઠામાં હારિણી (નિશ્ચયાત્મક કે અવધારિણી) ભાષાનું કથન છે. સાધુથી આવી ભાષા ન
