________________
શ્રી સુયગડાંગ સૂત્ર ]
[ ૧૦૭ સ'સારસાગરને તરી જાય છે અર્થાત્ શ્વેતકમળરૂપી મેાક્ષ તેના હાથમાં સામેથી આવે છે. અત્રે શ્રી ભકતામરસ્તાત્રના છેલ્લા ચરણનુ સ્મરણ કરીએ:
તં માનતુંગમવશા સમુપૈતિ લક્ષ્મી
અર્થાત્ તે ભક્તને સાધુને મેાક્ષરૂપી લક્ષ્મી અવશપણે વરમાળા પહેરાવે છે. આ રૂપકના સાર એ છે કે કામભેાગામાં આસક્ત પુરૂષ સંસારરૂપી કીચડમાં ફસાઈ મેાક્ષ પ્રાપ્ત કરી શકતા નથી, પર ંતુ કામલેાગાથી વિરક્ત પુરૂષો જ મેાક્ષ આપેાઆપ પામે છે એમ જાણી, જિનવચનમાં શ્રધ્ધા કરી આત્માથી જીવા કામભોગાને દુ:ખને દુર્ગાતિના હેતુ સમજી તેના ત્યાગ કરે અને ધર્મોરાધના કરી આત્માનુ' શ્રેય કરે એ જ માનવભવનુ સાચુ બ્ય છે એમ સમજે, (૧૮)ક્રિયાસ્થાનાખ્યમ્-ક્રિયાસ્થાનક
નામનુ બીજુ
અધ્યયન.
સત્તમાં અઘ્યમાં અન્ય તીર્થી કોને કમળના દૃષ્ટાંતે કર્મ બંધ કરવાવાળા અને રત્નત્રયીના આરાધક સાધુને કર્મ થી મુક્ત થવાવાળા કહ્યા, તે કર્મા ખાર પ્રકારના ક્રિયા સ્થાનમાં અધાય છે અને તેરમા ક્રિયાસ્થાનમાં છૂટે છે તેના ભાવ આમાં કથા છે.
આ સૌંસારમાં મુખ્ય બે સ્થાનક છેઃ- (૧) ધ (૨) અધમ અથવા (૧) ઉપશાંત અને (ર) અનુપશાંત. કોઈપણ ક્રિયાવંત જીવા આ બે સ્થાનથી રહિત હાતા નથી. જેને પૂષ્કૃત શુભકમના ઉદય હાય છે. તે થસ્થાનમાં વર્તમાને પ્રવર્તે છે. અને અશુભ અર્થાત્
